- Kategori
- İlişkiler
Avuçlarım yar kokmayacak!
ne vardı yedin o elmayı..
Kolların nereye uzanacağını bilmez koca yatakta
Açarsın gözlerini, çıt yok karanlıkta
Kapatırsın sımsıkı sussun diye..
Neyi susturacağını bilmeden..
Yüreğinin çığlıklarını dindiremez bazen koca aklın
Yalnızlık kimseyle paylaşılmaz, O hariç!
Ritmi bozuk terazi olursun gün geçtikçe..
O'nu bulunca sımsıkı sarıl dedi ananem
Sarıl ki,
Yalnızlığın korkulu huzuru boğmasın seni
Birdenbire üşüme temmuz sıcağında..
....
Gittiğinden beri yıllar büyüdü, yollar büyüdü, ben büyüdüm ananem! Ses tonunu bile hatırlamayacak kadar büyüdüm... Ama yeşil gözlerin, toprakta yanan tenin hala aklımda. Acıtmıyorsun canımı eskisi gibi. Ne kötü! acıya, yokluğa alışabiliyor olmak ananem... Ruhumuzun nankörlüğünü de ele verirken, belki de kaderin bir oyunudur bu başka yokluklara yer açmak için..
....
Konu konuyu, içimdeki aşk aşkları açarken,
Ellerimin boşluğu kanatırken ruhumu
Kandırmaya çalışıyorum bu geceyi de.
Yine yoksun ya
Hiç olmayacaksın ya
Bekle avucum diyorum,
Bekle!
Elbet avuçiçin yar kokacak!
Sarıp sarmalayacak gözleri bedenini,
Elbet susacak yüreğin
Bekle!
Ezan sesleri hiç susmayacak..