- Kategori
- Şiir
Ay ile Dolaşmak
Yıldızları sevmezdi ki dolunay
Asılır da delikanlı gecelerime yanardı
Serin eser tomurcuklanan hayranlığım
Doyulmaz bir sevdayla dolardı içim
Defterden yitenleri anmazdım
Avuçlarımda ateş böcekleri
Bilmece yolakların feneri olur
Sessizlik ürkek yayılırdı
Hele bir de yorgunsa kurbağalar
Kalbimi hicazkârdan dinlerdim
Yan gözlerle bakarak güldüğünü sezerdim
Gaz lambalı odasından taşarken Ayten’in gölgesi
Bir üflemeyle biterdi
Gecenin suaresi
Aç umutlarla gözlerdim
Yaklaşan uykularımın ninnisiydi
Yankıyla gelen Çamur Şevket’in sesi
Efkâr Tepesi’nden
Sevgili bekleyen âşık olur bir an
Açar perdeyi
Saatlere kilit vurur ayda
Kanat çırpar, konar yatağa
Ay ışıklı rüyalara dalardım
Ne güzeldi o demlerde
Artvin’de
Ay ile dolaşmak yollarda
Sebahattin Dündar