Ay ile Dolaşmak

Yıldızları sevmezdi ki dolunay                   
Asılır da delikanlı gecelerime yanardı
Serin eser tomurcuklanan hayranlığım
Doyulmaz bir sevdayla dolardı içim
Defterden yitenleri anmazdım

Avuçlarımda ateş böcekleri
Bilmece yolakların feneri olur
Sessizlik ürkek yayılırdı
Hele bir de yorgunsa kurbağalar
Kalbimi hicazkârdan dinlerdim

Yan gözlerle bakarak güldüğünü sezerdim
Gaz lambalı odasından taşarken Ayten’in gölgesi
Bir üflemeyle biterdi
Gecenin suaresi
Aç umutlarla gözlerdim

Yaklaşan uykularımın ninnisiydi
Yankıyla gelen Çamur Şevket’in sesi
Efkâr Tepesi’nden
Sevgili bekleyen âşık olur bir an
Açar perdeyi
Saatlere kilit vurur ayda
Kanat çırpar, konar yatağa
Ay ışıklı rüyalara dalardım

Ne güzeldi o demlerde
Artvin’de
Ay ile dolaşmak yollarda

Sebahattin Dündar