Ay ışığı

İlk adımını yeryüzüne atmadan önce henüz zaman
Bir ışıktı kalbin söylediği ve hep aranan
usulca bir Çıngı düştü ruhuma
Fısıldadı adını kulağıma

Dünya başladığında yeniden dönmeye
Aranır oldun her köşesinde
Asırlara inat özlendin
hissedildin bilinmeyen bir duygunun ötesinde

Ve bir gün rüzgarla geldin
Rüyalarda şekillenmiştin oysa asırlarca
Hani yıldızların yorgunluktan uykuya daldığı
Ay Işığının bile gözlerini kapattığı
Ilık rüzgarların esmekten yorulduğu bir günün sabahında

Gözlerimi almıştı gözlerinden doğan güneş
Yavaşça dokunmuştu ellerin yanaklarıma
Başka dünyalarda büyüyen bir ırmağın suları kadar sakin
Kokunla sarhoş, çıkmaz sesim ve titrer ellerim
Bilmezmişim ki, ben seni bu kadar mı beklerim...

Sevdanla sarılıp yattığımda,
Buğulu bir flüt sesi geçmişten yansıyan kulaklarıma
Özlemin sığmıyor olsa da duygulara
Seni Seviyorum Ay Işığım diyorum
Haykırıyorum bütün kainata...
Bir nota kadar yalnız,
Kalp atışı kadar sessiz, ama bazen gümbür gümbür
Duyulsa da, duyulmasa da...


Necat Necdet Demircan