Ay karanlık

karanlıktan, geceden ve ay'dan

bir dal karanfili kana bulayanlardan

aşkı yüreğinde paslı çivi gibi taşıyanlardan

tiksindim...

ilk danstan sonra karanlıkta yok olan

gecelerde kurt adama yem olan

karanlığa yazılır ay utancından

ay sızısı kalan hep yalan dolan

yakıldım lades lades

yıkandım aldım abdes

er kişi niyetine mezar üstüne

ayrık otları arasında küstüm çiçeği

örtün penceremin perdelerini bulutlar

örtün karanlığını ay'ın

yıldızlar şahit

yağmurlar su serpemez içime

gözlerimden dökülürken yakamoz...

yürekti ya ay hasretinde

ve bakınca dünyadan

uzaktan güzel ya ay

bakabilseydin ay'dan

dünya çok daha güzel

ay dediğin kardıramaz sevdamı

hafif kalır çekimi

ve aslolan güneşin gerçekliği

yakıyorsa yüreğimi ulaşılmazdan öte...