Tapınağım ağlıyor

Bu tapınakta salyangoz satılır mı?

Niye satılmasın; inat bu, düş bu, sevda bu!

Ne güzeldi o günler…

O zamanlar ne Musa, ne İsa, ne Muhammet

Vardı; doğmamışlardı daha!

Sürü sepet Tanrı vardı her yerde

Ben, işte bu tapınakta rahiptim

Etekleri yerde beyaz bürümcükten giysilerim vardı

Dilediğim kadar kadınlarım vardı

Cıscıbıldı hepsi; güzellikte doğaya uygundu.

Yezitler… Şeytanın dölleri…

Tapınağımı Fethiye’den söküp getirdiler bu yaban ellere

Yok, Britisch Muzeum’uş; yok dünya mirasıymış;

Hayır, hayır… Örekesi, örekesi: Lânet olsun:

Benim vatanımı dünyadan ayrı gören zihniyete.                 

Kalktım geldim Anadolu’dan

Garip garip karşıdan bakıyorum şimdi.

O gündür, bu gündür

Tapınağım ağlıyor durmadan

Kimse görmüyor onun gözyaşlarını

Bakın sağınıza solunuza; insanlar, insanlar…

İşte, emperyalizmin acımasızlığı bu!  

Kaynak. "Kırmızı Değirman" şiirler, Erkan Yukarıoğlu

Londra, British Museum, 10 Aralık 2005