Ayasofya’da Gece Buluşması

Ayasofya’da Gece Buluşması

Saçları ışığın altında yaldız dökmüş gibi parlıyordu. Gözleri belki çok güzeldi ama garip bir bakışı vardı. Hüzünlüydü o bakışlar.

Gecenin karanlığında koşuyordu, birileri onu kovalıyordu, hava soğuktu, belki de yağmur yağıyordu. Üşüdüğünü biliyordu.

Koşarken ayaklarının altının ağrıdığını hissedince yalınayak olduğunu gördü. Sesler yakınlaşmaya başladığında daha da hızlı koşmaya başladı. Dar sokaklardan geçiyordu, gecenin karanlığı gittikçe daha zifiri bir hal almaya, arkasından gelen sesler daha da yaklaşmaya başladığı anda önünde devasa bir ışık bütünlüğü gördü. Çok büyüktü, çok heybetliydi.

Binlerce belki de yüz binlerce ışık karanlıkta parlıyorlardı. Işıkların etrafında yaldızlı bulutlar vardı, gözleri kamaşmıştı.

Sesler nerede ise kulağının hemen yanına kadar yaklaştığında yapacak başka bir şeyinin kalmadığını anladı ve ışıkların içine adım attı. Bir anda sesler kesildi, bir anda ışıklar yok oldu. Bir anda çok büyük bir mabedin içinde buldu kendini.

Çok büyüktü, çok yüksekti. “Burayı biliyorum” dedi. “Burası Ayasofya! Neden kimse yok? Her taraf sessiz ama korkutucu değil. Bir huzur var burada.”

Biraz daha yürüdü, yalnız olmadığını hissetti arkasına döndü. Beyazlar içinde bir genç kız kendine doğru geliyordu.

Saçları ışığın altında yaldız dökmüş gibi parlıyordu. Gözleri belki çok güzeldi ama garip bir bakışı vardı. Hüzünlüydü o bakışlar.

Ona bakıyordu ama sanki onu görmüyordu, ona yaklaşıyordu ama sanki oradan geçiyordu.

Gittikçe yaklaşan dünyalar güzeli kız Huriye’nin nefesini kesmişti. Ürkmüş müydü?

Heyecandan mı kalbi yerinden fırlayacak gibi çarpıyordu? Korkmuştu da ondan mı kan ter içinde kalmıştı? Konuşmak istedi. Ona sormak istiyordu.

“Sen kimsin?” diyecekti belki, belki de burada ne işleri olduğunu soracaktı.

Sesi çıkmadı. Seslendi ama ne sesi çıkıyordu ne de güzel kız onu duyuyordu. Genç kız gittikçe yaklaşıyordu. Yaklaştı, yaklaştı!

Sonra inanılmaz bir şey oldu. Genç kız ona çarptı, ona dokundu, onun içinden geçti ve yoluna devam etti.

Bir iki adım attıktan sonra Huriye’ye döndü, baktı. Huriye’nin ancak o zaman sesi çıkmıştı. Bağırdı. “Ayasofya...” Kan ter içinde uyandı. “Bismillahirrahmanirrahim, hayırdır inşallah?

Nazan Şara Şatana’nın AYASOFYA’DA GECE BULUŞMASI kitabından…