Aydınlığa

Tan vakti ufku açarken,

Melekler zikrediyordu,

Gönül aşk ile coşarken,

Güller   coşmuş, titriyordu.

Kalpler  sevdayla, huşûda,

Diller  mutmaindir  “Hû” da,

Cennet kokusu gül ru’da,

Buram buram tütüyordu

Hevesler konup göçerken

Mürîdler candan geçerken,

İdris hüllesin biçerken,

Karanlıklar bitiyordu.

Huşu = Önlün Allah sevgisiyle dolu olması

Hû     = Tanrının ismi, seslenme

Ru     = Yüz - çehre

Mürid= Allahıniradesine teslim olmuş- İlim öğrenmek isteyen - derviş

Hülle = Cennet elbisesi - Örtü