Ayır bizi, ayır bizi, onları değil, kayır bizi

Kürtler, kendilerinin Kürt olduğunu anlamamız için bıyık bıraksınlar.

Açılımsa açılım.

Kendilerini onlardan ayırmak isteyen Türkler de bıyıklarını kessin ya da ne bileyim Mormonlar gibi, şöyle bol sıvazlamalı, aşağı tükürsen cinsinden sakal bıraksınlar.

Arapları, Arnavutları, Çerkezleri sormayın.

Her şeyi ben düşünecek değilim ya, kendilerinin, Çanakkalesiz, Kurtuluş Savaş’sız ve tabi Lozansız azınlık olduğunu ansıtan bir şey uydursunlar.

Kimi saçlarını sola, kimi sağa, kimiyse geriye tarasın mesela.

Şovenizmse sövenizim, sonuna kadar…

Yok, benim babam Türk, yok benim karım Laz diye gelmeyin hiç karşıma, benim ki bir çaba, belki yanılsama, laklaka, şeklen destek veriyorum yapılan çalışmalara.

Ya!

Kadınlarsa serbest.

Ya da en iyisi bu serbestliği yerinden etmek için henüz dağılmadan AB, Avrupa’dan bir üslûpçu bulalım.

ODTÜ’ye bir proje ısmarlayalım veya.

Profesörler arayalım. Hatta karı-kocadan en az biri Kürt ya da Türk profesörler bulalım ki, biri hamuru yoğururken diğeri derinleştirsin eşelediği toprağın kederini.

Arap da olabilirler, Arnavut da, Çerkez de tercihimizdir.

Onlar karar versinler ayırıcı normlara.

Siz sadece bağırın: Ayır bizi, ayır bizi, onları değil, kayır bizi.

Bana gelince, bakmayın bana, ben karışmam.

Ben vicdan meselesi geldiğinde devreye gireceğim.