Ayna ayna.. Söyle bana...

Empati cimrisi = yorum cimrisi bir blog topluluğuyuz işte! Tıpkı, içinde yaşadığımız bu toplum gibi. Uzaydan gelmedik ki biz. Bu toplumun minik bir kesiti, yalın bir aynasıyız sadece...

Hep bizi dinlesinler isteriz de ; dinlemeyi pek sevmeyiz...

Anlaşılmak, onaylanmak çok hoşumuza gider de; anlamaya çaba göstermeyiz...

Binbir emekle, duyguyla, bir yazar edası ile yazdığımız bloglarımıza yorumlar gelince bayılır, koşa koşa yanıtlarını verir, görsünler, desinler diye sayfalarımızda yayınlarız da; iş yorum yapmaya gelince, OYNAYAMAYAN GELİN havalarına gireriz. Ya zamanımız yoktur, ya zahmetimiz çoktur ...

Çuvaldızı başkasına batırmayı pek biliriz de ;iğnenin ucunu kendimize dokundurmaya korkarız...

Oysa paylaşmak, onaylanmak, anlaşılmak için burada değil miyiz ? Hatta madalyonun tersini görmek, tartışmak, tartışarak, paylaşarak zenginleşmek, derinleşmek, genişlemek değil mi yoksa amacımız?

Birbirimizi görmezden gelerek, yaptığımız işi yok sayarak, böylece kişiyide yok saymakla, gizli gizli sadistik eğilimlerimizi mi tatmin ediyoruz yoksa?

Sevgili " Gül'ün İçinden", sayfalarımıza yeni eklenen "blog yorumlarım butonu " nedeniyle, YORUMLARDA PATLAMA yaşanacağı yolunda çok iyimser bir tahmin ya da temenni yazmış, bir kaç gün önce. Ben inanmak istiyorum ama inanamıyorum. Keşke....

Ben kendi adıma konuşuyorum: Üye olduğum 15 şubat tarihinden buyana , 18 blog yazmışım. 34 yorum almışım. 42 yorum yazmışım. Bu benim istatistiğim.

Ancak sevgili Ümit Culduz, mizahi kalemi ile tüm blogdaşlarımızın "yorum yapma durumlarını " istatistiklere döküp de, yarış haline koyarsa.. Belki o zaman, patlamayı yaşarız !

Belki o zaman, herkesin eteğindeki taşlar dökülür de birer birer ortalığa, dokundururuz iğneleri kendimize de ;böylece daha net, daha zengin, daha derin, daha samimi devam ederiz yolumuza kaldığımız yerden...