Aynacı neler yansıttı?

Sabahın ilk saatlerinde bir kafede otururken, soyadı gibi ayna tutuyordu karşımızda, güne başlarken Aynacı arkadaş.

Hayatın iniş çıkışlarını gerçek aynasından yansıtmaya çalışıyordu yüzü ve mimiği ile.

Hem yorgun hem de zindeydi kahvesini yudumlarken.

Hayatı ti'ye alıyor edasıyla yorgunluğunu gizlemeye çalışıyordu. "Hayat kısa, üzülmeye değmez" dese de gözlerinde yıllar önceki yaşadıkları akıyordu.

Güçlü olduğunu da yansıtıyordu yüzündeki aynasıyla, 'güçlü olmasan da güçlü gibi görüneceksin bu toplumda' dercesine. Ama güçlü olduğu duruşundan anlaşılıyordu.

Değmez, değerinden fazla değer vermeye insanlara. Güçsüz durumlarında dahi güçsüzlüğünü karşındakine hissettirme. Hissettirdiğinde 'üstüne üstüne redif olur kafiye olursun' der gibi yansıyordu aynasında Aynacı'nın..

Sevmek ile, sevilmek ile 'hayat güzeldir' i tekrar tekrar tekrarlıyordu bakışlarıyla..

Farklı pencereden bakarsanız dünyaya, tüm olumsuzluklara rağmen, tüm olumsuz insanlara rağmen  dünyanın ne kadar yaşanılır bir yer olduğunu anlarsınız diyordu son kahvesini yudumlamadan önce.

'Gidemeseniz bile, gitmiş gibi hayal kurun Afrikadaki açlık çeken çocukları ve kıyaslayın kendinizle. Bulursunuz duracak olduğunuz yeri. Bulursunuz o çocuklar için yapmak istediklerinizi. Bir daha bakın aynama' dedi ve kalktı gitti kafeden..