Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 

07 Eylül '07

 
Kategori
Anılar
 

Ayrılığın hüznü

Ayrılığın hüznü
 

Obitus ve bay Charli, mutlu günlerde...


Bay Çarli
Kısım IV
Ayrılık

Tatillere gittiğimizde aklımız Bay Çarli’de kalırdı.
Her ne kadar günlük yiyecekleri paketlenip dondurulmuş olarak komşuya bırakılsa da ve Bay Çarlinin büyük bir sadakatle kapının önünde kıvrılıp boş evi beklemeye devam edeceğini bilsek de merak ettiğimizden değil, özlediğimizden dolayı aklımız onda kalırdı.

En dramatik anlardan biri de tatilden döndüğümüzde kapıda Bay Çarli ile karşılaşmamız olurdu.
Bay Çarli köpek olduğunu unutur arka ayakları üzerinde kalkarak bir sarılması ve kucaklaması olurdu ki hiç birimizin yüreği dayanmazdı.
Böylesi anlarda söylenir söylenir arada bir de küçük titrek ısırıklarla azıcık canımızı yakar, yine kucaklar ve söylenmeye devam ederdi.
Mola verdiğinde de gururla dikilir ve neşeli havlamalarla komşulara geldiğimizi haber verirken “bakın gördünüz mü geri geldiler. Söylemiştim size bunlar beni seviyorlar, beni bırakmazlar” der ve yine sarılmayla karışık öpücükler almaya devam ederdi.

Kapı önündeki bu sahneden kaçış yoktu.
Biz de bu hasreti gidermek için eşlik ederdik, ancak neden sonra eve girmemiz mümkün olurdu.
Bu arada dışarıda kalan Bay Çarli mahallede kısa şeref turlarını hızla atar ve kapıdan bağırarak “bakın buradayım, bir daha bırakıp gitmeyin” derdi.
Ev halkından Çarli’yi sevmeyen yoktu.
Küçük evimizin kontra plak kapısının güvenliği için Bay Çarli güvenli sigortamızdı.

Bir gün memuriyetin cilvelerinden biri gerçekleştiğinde bahçe içindeki tek katlı küçük lojmandan acil olarak taşınmamız gerekti.
Akay’da çok katlı bir binaya taşındık.
Eşyaları yüklerken Bay Çarli bize sevinçle yardım ediyor, küçük havlamalar ve telaşlı koşusturmalarla çevre güvenliğini sağlayarak, mahallenin tüm kedilerini uzak tutuyordu.

Kedilerin dokunulmazlığı sadece küçük kızım Obitus’un bazen iki kediyi birden kuyruklarından tutup sürükleyerek evin önüne getirdiği anlardı.
Gariptir, kocaman köpekleri bile korkutan o aslan parçası kediler söz konusu Obitus olunca tırmalamayı dahi unutur, sadece sürüklenirken az hasar görmeye çalışırlardı.
Öyle ki Obitus’un eline düşen bu kedilere Bay Çarli bile acır, hiç ses çıkarmazdı...

Taşındığımız daireye Bay Çarl’yi götürme olanağımız yoktu.
O gece yeni evimizde yattık.
Aklımız Bay Çarli’de kalarak. Nasıl olsa ona uygun bir yer bulacağım için fazla da üzülmüyordum.

Ertesi günü Bay Çarli’yi çiftliği olan bir arkadaşıma vermek üzere eski evimize gittik.
Bay Çarli kapının önünde yatıyordu. Bitkin ve mahzundu.
Bizi görünce bilindik şikâyetlerini yaptı ama anlam veremediği bir şeylerin olduğunun farkındaydı.
Bizi gören mahalle sakinleri hemen başımızda toplandı. O gece neler olmuştu.

Işıkları sönük boş evdeki anormalliği sezen Bay Çarli gece yarısına kadar ortalığı birbirine katmış.
Buna dayanamayan komşumuz Bayram bey gece Bay Çarlinin yanına gelmiş.
Teselli edemeyince evden artan eski bir örtümüzü bularak yere yaymış ve bunu uzun süre koklayan Bay Çarli ile birlikte üzerine oturarak sabahlamışlar.
Bu paylaşım Bay Çarli’nin tedirginliğini bir parça olsun hafifletmiş.
Bayram bey Bay Çarli’yi çiftliğe göndereceğimi duyunca ona biz bakarız dedi.
Bay Çarli’yle sabahlayan Bayram beyin duyarlılığını, Bay Çarli’ye vereceği sevginin bir ölçütü olarak değerlendirdiğimden arkadaşımdan özür diledim ve Bay Çarli mahallede kaldı, böylece ben de onu ara sıra görebilecektim.

Ancak takibeden günlerde biraz zoraki naklime kahrettiğimden, biraz Bay Çarli’den utandığımdan birkaç ay mahalleye uğramadım.
Ancak Bay Çarli aklımdan çıkmıyordu.
O'nu yeni evimize getirebilir miyiz planlarını bir türlü olumlu netice vermiyordu.

Devamı var...

 
Toplam blog
: 193
: 1045
Kayıt tarihi
: 01.08.07
 
 

Bilecik doğumluyum. Emekli Eğitimciyim. Ankara'da ve yazları Kuşadası'nda yaşıyorum Günlük uğraşl..

 
 
 
 
 

 
Sadece bu yazarın bloglarında ara