Ayrılık arifesi

**Sen yağmur isterdin, oysa dalgaların olurdum**

(Bilmedin…)
ben seni isterdim
sen, senli cümlelerden adımı silerdin

(gittin..)
seni her sildiğimde
camların buğusuna yazardım
yağmur.. sen.. giderdiniz

(kaldım..)
yokluğunda gölgenle oyunlar oynamayı öğrendim

(görmedin…)
oysa ne çokmuşsun.. ne kadar varmışsın.. ne uzakmışsın
gölgen beni terketmiyor, her yeni oyunda

(hissetmedin…)
sen gitmek için attığın her adımda
biraz daha kaldın bende
hissetmesen de
sıcaklığım kaldı avuç içlerinde

(söyledim…)
attığım her adım sana dönüşümdü aslında
ama sen yoktun avuçlarımdaki sıcaklığınla

(suskunda kal…)
anladım ki beynimde konuşurken seninle
adımı defterine yazman yeterli değilmiş unutmamana
zaman tükenmeyen kalem izlerini de silermiş
ellerin beni
korkusuz
kibar
düşüncesiz
senden
silmiş

(sustum…)
oysa sildiğim siluetindi
varlığını içime yazmıştım
hep içimdin
oradaydın
gitme diye
gitme.. gitme

(kalmak isterdim..)
içinin duvarlarında nasır tutar ellerim dokunamam tenine
şimdi ruhum gözlerine mi inanmalı
yoksul sözlerine mi?
bir koysana kendini benim yerime

(dinle…)
ellerin değer diye
hep açıktı sana
görmezdi ruhumu sen olmazdın
oysa sendim
senindim

(kalsam da gitsem de yenikliğimi kabul ettim sende
Yılar geçer
Dinletemesem de kendime
Seviyorum seni delice

-Adamım; bırakma ellerimi

-Kadınım; gitme gözlerimden uzağa.