Ayrılık

Ayrılırken

Karşı kaldırımda

Köşe başında

Bıraktım onu

Yağmur yağıyordu

Hava soğuktu

Şemsiyesi de yoktu

ıslak

Sarı saçları

Yüzüne yapışmıştı

Elini kaldırdı

parmaklarını oynatarak

son vedasını yaptı

ve

döndü arkasını

yürüdü

yürüyüşünü severdim

benim yarim

güzel yürürdü

hafifçe kırıtarak

fettan ve umursamaz

neden sonra fark ettim

peşinden yürüdüğümü

ve özlediğimi

o da

beni fark etmişti

biliyordum

hafifçe

başını yana eğmişti

muzipçe gülüyordu.

Koştum

Şemsiyemin altına aldım

Bakıştık

Hiç konuşmadık

Sanki

Yıllar sonra kavuşmuştuk

Göz yaşlarımız

Yağmur damlalarına

Karışıyordu

Mutluyduk

Ve ağlıyorduk

Benim yarim

Bana benzerdi

Ağlarken gülerdi