Azra bebek ve gerçekler

23 Ekim günü meydana gelen Van depremi insan yaşamının önemini bir kez daha gözler önüne serdi. Dayanışma ve yardımlaşmanın ne denli önemli olduğunu da yeniden görme olanağı buldu Anadolu insanı.

15 günlük Azra bebeğin kurtarıcısının elinde yaşama dönmesi ağlattı ekran başında olanları. Serhat’ın enkaz altında 52 saat sonra kurtarılması ağlamamıza yetti de arttı bile.

Ailesini Dinar depreminde kaybeden Yeliz öğretmenin Van’da aynı kaderi paylaşmasına yüreklerimiz dayanamadı bir kez daha gözlerimiz nemlendi.

Enkaz altında kendisine siper olan birinin varlığı 13 yaşındaki Yunus’un ölmesini engellemişti ama kader ağlarını örmüş enkazdan çıkarıldıktan sonra ambulansla hastaneye götürülürken yolda yaşamını yitirmişti. O sıcak bakışlı çocuk artık aramızda yoktu.

Benzeri mucize kurtuluşlara sevindik. Yaşamını enkaz altında kaybedenlere ağladık.

Ve ben, metanetli olduğuma inandığım ben. Ağlamayacağım derdim her zaman. Başaramadım bu yaşananları gördükçe ne yazık ki. Eline mendil alanların saflarına katıldım sonunda.

Doyasıya ağladım Serhat eller üstünde ambulansa taşınırken. Erdemli olan, yüreğinde insanlık sevgisi olanların yaşanan felaketlere duyarsız kalması zaten olanaksızdı.

Deprem Türkiye gerçeğidir ne yazık ki. Depremle yaşamasını öğrenmek durumundayız. Yaşam alanlarımızı yaparken bu gerçeği unutmamak ve tedbirli olmak gerektiğini doğa bir kez daha acı bir şekilde bizlere öğretti.