Baba bana balon alsana!

Çekmiş vurmuş kendini, dedi.

Çekilmiş bir kenara, sessizce çekmiş.....gürültüyle devrilmiş....kırmızı bir çığlık kopmuş....tam o anda dolu dolu, dolu yağmış....

"Baba bana balon alsana!"

Şişireceğim balonumu, iğneyi batırıp patlatacağım; güüüm! Korkutmayı ve korkmayı seviyorum baba. Baba bana yine balon alsana!

Vurunca kendini, hemen ŞEY olmuş mu? Anında ŞEY olmuş. Ne düşündü acaba? Bir not bırakmış mı? Notum, hayatım demiş son söz.

Hayatını kaybedince....

Hayatımın bir anlamı kalmadı diyormuş arkadaşlarına, o zaman gereği yapılmalı. Geç kalmaya gelmez. Gelirsiniz artık beni yolcu etmeye. Hem yaz, yollar açık, gök mavi, deniz sakin ve rüzgar tadında.

Balon patlayınca...

Bir geçişe inanır mıydı? Hayatına bakmak lazım, onun hayatını bilir misin? Mesela onun şehirleri, insanları, düşleri, düşüşleri, kahkahası, hüznü, bulutları, karanlığı, rüyalarını.....nereye koymalı? Geçiş dediğin ruhu yanına alıp gitmekse....

Baba balonla gelmiş eve.

Ben ne zaman balon patlatsam ödüm kopar, acaba o anda onun da ödü kopmuş mudur; çekmiş ve vurmuş ya, işte tam o anda?

Tam o anı, tam o an bilir.

Ş.Y.