- Kategori
- Şiir
Babacığım
1990 Eylül- Küçükyalı
Dün gece seni andım, sesimi duymadın ki
Yağıyordu o rahmet toprağı kokutarak
Seslendim sana inan, sessiz çığlıklarımla
Yoksan da buradaydın, kalbime dokunarak
.
Bir ağaç var tarlada, yapayalnız ve mahzun
Altında oturdum da , hep seni andım bugün
Neden bilemiyorum, seni düşünmek neden
ve o düşünüşlerde yüreğim niye üzgün ?
.
Hiç görmedin burayı, sen dünya gözü ile
Ama biliyorum ki görürsün her yönüyle
Belki de dala konup şakıyan kuşum sensin
Kim bilir saçaktaki boz renkli serçedesin
.
Kışın çatıdan gelen uğultularda sesin
Bilinir mi baharda esen meltemlerdesin
Toprağa düşen yağmur sarmalarken bedeni
Fışkıran nebatatta gördüm sanırım seni
.
Niye son günlerdeki sana duyduğum özlem
Kalbime vuran sızı , dudağımdaki elem
Arada bir rüyama girişindeki hikmet
Hasretten mi nedendir ? var bir sebebi elbet
.
Suçluyum sana karşı sözümü tutamadım
Vasiyetine ise tamamen uyamadım
Ama biliyor musun rüyamda bile gençsin
Sanki ölmemişsin de sıcak evimizdesin
.
Güzel, beyaz sakalın, o nurani yüzünle
Konuşuyorsun benle, sevdiğim gür sesinle
Bazense bakıyorsun uzaktan öyle bana
Omzunda ceketin var, bir masanın başında
.
Kayboluyor hayaller, resim silikleşiyor
Uyanınca içime binbir duygu doluyor
Her seferinde yine, yaşıyorum özlemi
Ruha nasıl erilir, duayla mı sözle mi?
.
Aslında biliyorum, hepsini ve her şeyi
Yıllar gelip geçtikçe anlarım daha iyi
Babasızlık ne zormuş, o babaya has ilgi
İnadına beklenir, giderek artar sevgi
.......................................................................1990 Ekim ayında kaybettiğim canım Babacığıma
.................................................................................................................sessiz feryatlarımla