Yasak aşk!

Sanki biliyordum başıma gelecekleri
Ama yıllar sonrası içindi korkularım
Asla üç beş hafta sonrası için değildi
Sen yirmili yaşlardaydın çünkü
Bense tastamam kırkında
Erken giderim diyordum öteki tarafa

Aklımdan bile geçmezdi terkedeceğin
Gencim güzelim elimi sallasam ellisi diyeceğin
Ama bu senin suçun değildi üzülme
O şırfıntı papatyalar kandırdı beni
Çünkü son yapraklarına umut bağlardım
Seviyor çıktığında sevincimden ağlardım

Sakın ha cezalandırmadım sanma onları
Şiir defterimin sayfaları arasına hapsettim hepsini
Seninle birlikte solup gittiler ruhsuz bir ot yaprağına dönüştüler
Ama köklerini kurutmak ne mümkün
Şimdilerde kimbilir, hangi sayfalarda kimlerle sevişmekteler