Babam'a

Sana daha önce de şiirler yazdım biliyorsun

En çok da öfkemi haykırdım satırlarımda

Yüzüne söyleyemedim ne varsa

İşledim nakış nakış kara makaramla

İğneler yüreğimi delik deşik ederken

Düğümlendi her bir satır yazarken

Her zaman mı öfkeli olurdu babalar?

Hani hastalandığında benim yanımdaydın ya

Bir gün sokulup bilgisayarımın başına

Okumuştuk sana yazdığım satırları baş başa

Yüzün düşmüştü usulca

Susmuş ve kalkıp gitmiştin oturma odasına

Klavyenin üstünde damlalar

Senin hıçkırık sesinde üşümüştü anılar

Yanına geldim yine her zamanki gibi çocukluğumla

Yüzüme bakmadan konuşuyorsun peşi sıra

Aralara girip ‘ama doğru’ diyordum yalnızca

Sende biliyordun doğru olduklarını, yanlışlarını,

Yargılamıyorum sakın yanlış anlama da

Her zaman mı öfkeli olur babalar?

Değiştin belki yıllar içinde, zamanla

Ben göremedim yine sevgini ilgini yaşadığın anda

Bir gün bana çok acı bir söz söylemiştin

Unutmadım unutamadım yıllarca. Ve hala!

Neydi seni böyle acımasız yapan

Neydi sana sevgiyi, öfkesine vurduran

Yalnız da değildin ki babam

Her zaman mı öfkeli olur du babalar?

Şimdi üzerinde kara toprak başında yosunlu taşlar

Döküldü birer birer sarı yapraklar

Kanadı kırık kırık uçuyor kuşlar

Unutulmadı da yaşananlar acılar

Her zaman mı öksüz kalırdı çocuklar?

1965 Zonguldak doğumlu ve halen Zonguldak'ta yaşamaktayım.Yazarım ve çeşitli platformlarda sunucu..