Babam şiir- abim öykü- ben roman

Mehmet Taşar’ın Deneme Kitabı:

“yürek kırklayan yazılar”

Sevgili Mehmet Taşar’ın  AYSAD Yayınları’ndan çıkan deneme kitabı:”Babam Şiir- Abim Öykü- Ben Roman” Kitap 2015 baskısını taşıyor. Ocak ayında gittiğim Adana Kitap Fuarı’nda deyim yerindeye sıcak sıcak imzalayıp vermişti kitabını. Kitabın adı dikkatimi çekti ve “Acep ne ola ki?” dedim kendi kendime ve merakımdan Fethiye’ye döner dönmez hemen okumaya koyuldum. Hem de ilk olarak kitaba adını veren yazıyı okudum, kitapta 3. sırada yer almasına rağmen. Bu yazıya sonra döneceğim.

Önce  kitapla ilgili genel düşüncemi söyleyeyim Ve şunu da itiraf edeyim ki, gazetelerin kitap eklerinde bir kitap hakkında  yazı okuyupta, o kitaba yöneldiğim çok nadirdir. Çünkü çok ilginçtir ele aldıkları kitapla ilgili yazı yazan arkadaşlar, aslında kitap için yazmayıp, kitabı bahane edip kendilerinin ne kadar  derin bilgili,entel, filozof ve anlaşılmaz bilgilere, analiz yeteneğine sahip üstün güçler olduklarını kanıtlamak için  yani sırf kendilerini “göstermek” için yazdıklarından ya da bana öyle geldiğinden diyelim; kitabı değil kendilerini görücüye sundukları için  bu yazılara bakıp kitap okumak gelmiyor içimden. Zaten bu yazılar da o kitabı okutmak için değil daha çok okutmamak için yazılmış yazılar olarak gelir bana. Şimdi ben de Mehmet Taşar için yazarken aynı “tuhaflığa” düşmemek için hemen konuya gireyim ve dikkatli olayım.

Mehmet Taşar’ın bu deneme kitabı, bir kere sade, akıcı, temiz, duru bir dille yazılmış. Hem kendisini hem de editörlüğünü yapan sevgili Duran Aydın’ı alkışlıyorum. Çünkü yazılarda baştan sona dikkat ettim, hiç imlâ hatası yok yani yazım yanlışı. Bravo doğrusu. Ufuk açıcı ve düşündürücü yazılar. Aslında yaşama birlikte tanık olduğumuzu gösteren  yazılar da olduğundan ve hemen hepsinin altına imzamı rahatlıkla atabileceğim tespitler olduğundan, birbirimizi onaylayan, düşüncelerimizi ortak kılan ve dolayısıyla okurla yazarı “tanıdık kılan” yazılar.

Bir dostla sohbet eder gibi okuyorsunuz kitabı.”Dost” sözcüğünü vurgulayarak söylüyorum çünkü bu yazıları yazan bir insan çıkarsız, saf, içten bir insan olmak zorundadır yoksa yazamaz.  Kirden, pastan, çıkardan arınmış pırıl pırıl bir yürek ister böyle yazılar. Onun için de bir dostla konuşur gibi okuyorsunuz diyorum. Böylece hem yazar hem de “insan” Mehmet Taşar’ı “içten içe” bir bakışla daha yakından tanımış oluyorsunuz hem de epeyce yakın zira biraz da kendizi bulurmuş gibi oluyorsunuz.

Hani derler ya “Edebiyat parçalama” diye. İşte bu kitap da edebiyat parçalamadan,süsten püsten uzak ama temiz, duru, insanı sıcaklığıyla saran dost yazılar. Yazarın kitabın arka kapağında  dediği gibi; çevremizde olup biten,  farkına varmadığımız olayları duyumsatan , içimizi dışımızı yuyup yıkayan, paklayan, tertemiz eden yazılar. Okuduktan sonra kırklanmış gibi bir duyguya kapılıyorsunuz yani “yürek kırklanması” diyelim. Bir solukta okuyabileceğiniz bir kitap diyebilirim rahatlıkla. Eğer bir kitap, bir solukta okunuyorsa, o kitap okunası bir kitaptır diye biliyorum yılların bana verdiği deneyimle. Bir solukta okunan yazılarda duygu düşünceye karışır ve bir tad verir o yazıya, akıcılık kazandırır. “Şiir gibi yazılar” dersem abartmış olmam sanırım.

Beynine, yüreğine sağlık dedikten sonra gelelim girişte  sözünü ettiğim yazıya. Kitaba adını veren “Babam Şiir- Abim Öykü - Ben Roman” yazısı şairleri çok yakından ilgilendiriyor. Adana’da pamuk çuvallarını doldururken, kendisinin doldurduğu çuvalları daha sonra abisinin konrol edip boş kalan kısımları daha bir sıklaştırdığını, babasının ise son kontrolleri yaparken abisinin bıraktığı boşlukları da doldurarak, “adam gibi çuval nasıl doldurulur”u gösterdiği örnek, şairliğe soyunanlara ve “adam gibi şiir nasıl yazılır?” ı öğrenmek isteyenlere yaşamsal bir örnek niteliği taşıyor. Önce şairlerin okuması gereken bir kitap. Okuru bol olsun!