Babamın anısına (kayısı)

Aylardan temmuz. Oruç ayı. Ahmet Emmi ırgat toplamış. Ekinler biçilecek. Güneş yakmakta, susuzluk kavurmakta. Kolay değil öyle oruçlu oruçlu tırpan sallamak. Susuzluk hat safhada.

Irgatlar ekin biçmekte. Tarlanın kenarından geçmekte olan seyyar satıcıyı durdurur Ahmet Emmi. Koşar gider satıcının yanına. Biraz sonra bir nara yükselir tarla kenarından. Irgatlar yönelirler sesin geldiği yöne doğru. Zavallı satıcı bağırmakta ;

  -Emmi ne vurisen, Ben sene ne etmişem?

Satıcıyı alırlar Ahmet Emmi'nin elinden. Yüzü, gözü kan içinde. Irgatlar bağırırlar;

  -Yahu Ahmet Emmi, ne istersin elin garibinden. Mübarek günde yakışır mı sana?

Satıcı atılır;

  -Gardaşlarım. Bana ''Kayısı tart '' dedi. Bir tanede aldı. Ağzına attı. ağzına atar atmaz kayısıyı çullandı üstüme. Başladı hem vurmaya hem de bağırmaya;

  -Ola sen benim oruçlu olduğumu bilmirmisen. Niye bene ''Emmi yeme'' demisen.  Ben ne bilem senin oruçlu olup olmadığını. Irgatlar hep bir ağızdan ;

  -Hemşerim kusura bakma. Bizim Ahmet Emmi  alışıktır hep uyarılmaya. Sen tart kayısıyı. Akşama yeriz.