Badem kızım yuvaya başlıyor…

Bu hafta Badem’imiz iki yaşında oldu. Ayrı bir yazı konusu olabilecek kutlamalarla küçük hanımın yeni yaşını kutladık. Bu arada hem sosyalleşme ve zihinsel gelişim ihtiyaçlarının artması hem de ben işe başladığımdan gün içinde sıkılmaması için ona uygun bir anaokulu aramaya başladık.

Kızımı altı aydan beri önce anneli, biraz büyüdükten sonra da birkaç saat bıraktığım oyun guruplarına götürüyorum. Zaten çok sosyal bir çocuk olan kızım şimdiye kadar götürdüğüm oyun guruplarında hep çok mutlu oldu. Öyle ki onu almaya gittiğimde bana bakmadan oynamaya devam ediyor, oradan ve arkadaşlarından ayrılmak istemiyordu. Gurupların çoğunun tatilde olduğu yaz boyunca bana ne zaman okuluna gideceğini sordu.

Eşimle yaptığımız bir araştırmadan sonra her ne kadar evimize istediğimizden daha uzak ve bütçemizin oldukça üzerinde de olsa onu kocaman bir oyun bahçesi, İngiliz öğretmenleri ve pedagogları olan bir yuvaya göndermeye karar verdik. Bize kızımızın olacağı sınıf henüz hazır olmadığından okulun diğer sınıflarını gezdirdiklerinde Badem’imizin buraya bayılacağını düşünerek çok heyecanlandık. Ancak okul başlayınca hiçbir şey düşündüğümüz gibi olmadı. Bize gösterilen sınıfların aksine kızımızın sınıfı çok küçüktü, pencere ve lavabo yoktu. Üç saat boyunca oniki çocuk ve iki öğretmenin bulunduğu sınıfa ders bittiğinde girdiğimizde nefes almanın bile çok güç olduğunu gördük. Okulu tanıtırken son derece güler yüzlü ve kibar olan Müdire Hanım’ın şikâyet eden velilere cevabı “İşinize gelirse!” idi. Üstüne üstelik yazın okula gitmek için yalvaran kızım sınıftaki diğer çocuklarla beraber çığlık çığlığa ağlıyordu.

Bir haftalık deneme süresinden sonra ne sınıfın ne de kızımızın durumunda değişiklik görmeyince kızımıza yeni bir yuva bulmaya karar verdik. Evimize çok yakın bir yuva vardı. Evet, gösterişli bir bahçesi ya da İngilizce konuşan öğretmenleri yoktu ama kızımız bu okulu sevdi. “Okula gidiyoruz” deyince koşarak ayakkabılarını giymeye gidiyor. Ödediğimiz ücret de diğer okulun üçte biri kadar.

Hala, kızımızın küçük yaşta yabancı dil öğrenmesinin çok önemli olduğunu düşünüyoruz, ama dil eğitimi bir yıl daha bekleyebilir. Bu süre zarfında biz de hem yabancı dil eğitimi verecek hem de çocuğumuzu mutlu edecek bir yuva bulabileceğimizi umuyoruz. Bu sene için önemli olan ise kızımızın okul sevgisini kaybetmeyeceği, mutlu olup yaşıtlarıyla sosyalleşebileceği sevgi dolu bir yuva bulmak ki sanırım bunu başardık.