Bağlamanın ölümü

Bir çivi çakmışlar duvara
Duvarın tepesi atık.
Bir sazı asmışlar çiviye
Çivinin tepesi atık.
Eyvah.!

Duvarın gücü kalmadı, sıva çatladı.
Duvarın içinden çivi, yere atladı.
Asılı bağlama birden, yerde patladı.
Ezginin tepesi atık.
Eyvah.!

Yıkılan duvar, sökülen çivi olsun.
Sevgi bu dünyanın, en şirin devi olsun.
Yücesinde dağların, sevginin evi olsun.
Kötünün binası yıkık.
Kötünün gemisi batık.
Of be.!

Ne insanlar gördüm.
Duvar gibi..
Ne insanlar gördüm.
Çivi gibi duvara saplanmış..
Ne insanlar gördüm
Bağlama gibi çiviye asılmış..
Bağlama çiviye, çivi duvara bel bağlamış.
Duvarın çividen, çivinin bağlamadan haberi yok. EYVAH.!

Ne insanlar gördüm.
Duvar gibi dümdüz..
Ne insanlar gördüm.
Çivi gibi sivri...
Ne insanlar gördüm.
Bağlama gibi duygulu...
Duvarın çividen çivinin bağlamadan haberi yok. Eyvah.!

21.03.2001/Yenice
Not: Şiir tarafımdan bestelenmiştir.