Baharda aşk

Su perisi, baharın şiirsel uyanışında, yağmur damlalarının yoğunluğu arasında, bir sağa bir sola koşuşturuyordu. Toprak perisi ile randevusuna geç kalmıştı. Geldiğinde de onu bulamamıştı. Yağmur öyle hiddetliydi ki, toprak perisi de mor menekşelerle kaplı toprağın üzerinde; Menekşenin yapraklarının arasına sığınmıştı. 

Su perisinin, çılgınca arayışlarını gören beyaz zambak çiçeklerini birbirine yaklaştırarak, su perisine seslendi. 

‘’Üzülme, sevda çektiğini bilirim. Gel yanıma.’’ Dedi. 

Kardan beyaz, narin yapraklarını deli rüzgâra doğru yönlendirerek, mis gibi kokusunu yaydı etrafa. Sanki Aşk’a davetiye salıyordu. Yanıp yakıla toprak perisini arayan su perisinin derdine derman olmaktı dileği. 

Mor menekşe, zambağın kokusunu algılar algılamaz, toprak perisini, su perisinin yanına gönderdi. 

Su perisi ile toprak perisi baharın mistik havasında menekşe ve zambak kokularının arasında çılgınca kucaklaşırlarken, tüm tabiat coşku ile onları ve aşklarını selamlıyorlardı. 

Ayşen Arslangiray Kura