Baharı yaşamak

İkinci baharı yaşamaya kafama takmışım. Torunum Ali ile birlikte evlilik programına gittik. Aslan parçası torunum ayarladı her şeyi.

Hakkı her neyse alıyor tabiî ki…

Talibi olduğum Gülünay adındaki hanımefendi bayana durumumu arz edip kendisiyle baharı yaşamak istediğimi söyledim.

Herkesin içinde demez mi: “Sen beni taşıyabilir misin?”

Gençliğimde olsa seni değil sülalendeki tüm bayan hanımefendileri taşırdım dicem demesine de, denilmiyor ki. O an kameranın tüm ışıkları üstüme kırmızılaşıp gelmekte, ben iyice yanmaktayım.

Biraz heyecandan, biraz da ortamın bunaltan havasından ter bastı sırılsıklam oldum. Gülünay Hanımefendi de sunucuya dönüp, “Ay bu herifin terleme hastalığı var heralde” dediğinde iyice göçtüm.

Sunucu çocuk: “Dede doktor çağıralım mı?” deyince, “Yok evladım bişim, heyecan bastı su ver de içim” dedim.

Torunum Ali ise: “Dedem turp gibidir, bişi olmaz ona, o eski toprak” diyor.

Sunucu çocuk soruyor, Gülünay Hanımefendi soruyor, salondakilerden eline mikrofonu alan soruyor: “Araban, yatın, katın, atın var mı?” diye.

Son İmparator adını verdiğimiz bir Hacı Murat otomofilimiz var. Yatım, katım yok emme atım var. Ona da benim binebilcek takatım mı var?

Kimsenin tatmin olduğu yok.

İki odalı bir evim, bir de kefenlik param var. Bir de ayrıca eline mikrofonu alıp da gıcık gıcık kıllandırırcasına yorum yapanlar var…

“Dede hoş geldin, sen bu bayana bakabilcen mi?” diye soranı mı ararsın, dalgasını geçeni mi? “Deden kadar başınıza bastonum düşsün” dicem, diyemiyorum.

Evlilik programından havamı alıp gerisin geriye dönerken torunum Ali dedi ki: “Üzülme be dedeciğim, sen bu potansiyel birikiminle değil ikinci baharı on ikinci baharı bile yaşarsın…”