Baharsız şiir

Yokluğun silindiri geçmiş üstümüzden
azğın dalgalara koyvermişiz kendimizi
baharsız topraklara dönmüş yüreğimiz
ne ellerimiz el/ ne gözlerimiz göz
uzansak tutamayız/baksak göremeyiz
sallanır bir ipin ucunda umutlar
sarp kayalar arasında yaz sıcağı
ufalanır mayıs böcekleri gibi hayallerimiz
lacivert bir karanlıkdır/ dost kucağı..

ne iki kere iki dört eder/ nede mavidir gökyüzü
ırgat seviciyle bekleriz akşamı
yarınsa/ umarsız bir heyacandır/ yorgun cılız
kime sorsan bir külfettir yaşamak
adı konmamış romanlar gibi upuzun
her ne değerin varsa/bir yerlerde gizlediğin
ekşir kirli dudaklarında bir oruspunun..

bakarsı/ ufkun dar bir çerçeve şimdi
ufuk çizgisi bir hayli yaklaşmış
bulanır katrana aklında son kalan dize
kundağında yitmiş bebekler gibi
şarışın bir sevda konar durup dururken
unuttuğun sıcaklıklar sarar avuçlarını
sarmaşıkdan ipler çözülür birden..

aşk da sevgide yüktür
kahrını çekemezsin hayellerinin
albenisi ok gibi otutur has köşeye
gerçek zehir olur/ mahşerin olur/çıkıp karşına
paramparça yırtılır atlas yelkeni gemilerinin
utanır da akamaz gözyaşların yanaklarından
korkarsın her güzel şeyden/denizden
ezilir/yapışır gidersin torağa
yokluğun silindiri geçerken üzerinden..

Ali Sönmez

http://mezitliali.blogspot.com/