Bak Ne Güzel Şeyler Olacak

Ben iyimser biriyimdir…

Yazı yazdığımdan beridir demokrasinin erdemine inanan, hukuksal devlet düzenine sadakat duyan biriyim.

Ne olursa olsun, demokratik parlamenter rejim, ehven-i şer bağlamında değerlendirildiğinde, bence, en iyi yönetim şekli.

Pekâlâ demokrasi dediğimiz olgu, böyle fanteziye kaçacak kadar kutsal bir kavram olmayabilir. Doğal olarak demokrasi denen siyasal mekanizma, ülkelerin halihazırdaki tüm sorunlarını çözebilmiş de değil.

Öyleyse diyebilirsiniz… E nerede o zaman demokrasinin baş tacı edilmesi durumu! Pekiî öyleyse demokrasiyi beğenmiyorsan, yerine ne koyacaksın? Demokrasiyi neyle ikame edeceksin?

Aslında gelmek istediğim… Sahip olduğumuz olgunlaşmamış demokrasi kültürümüz sayesinde, bugünlerde birçok şeyi ifade edebilmekte, veya gerçekleştirebilmekteyiz.

Ben demokrasiyi “kutsayan” biri değilim. Ama, demokrasi denen siyasal mekanizma sayesinde, insanların ifade ve inanç özgürlüklerini ifa edebileceklerine inandığım için, “makul” olana, olması gerekene kalbi duygularla bağlanan biriyim.

Anayasal düzen bugün neyle ikame edilebilinir? Orman Kanunlarıyla mı? İnsanların yaşam haklarına, kendilerini ifade etme hürriyetlerine, dinî vecibelerini yerine getirebilme hakkına sonuna kadar inanan ve destekleyen biriyim.

Ama, bugün ülkemizde nedense… İnsanlar bu ifade hürriyetini, başkalarına hakaret etme özgürlüğü olarak telakki etmekte. Demokrasi bilinci ve hukukun üstünlüğü, hepimizin eşit yurttaşlar düzeyinde yaşamlarımızı idame ettirmemizin garantörüdür.

Gel gör ki, güzelim ülkemizde insanlar demokrasi diye avazı çıkana kadar bağırmakta; ama çatlak ses çıkartanlara ise tahammül edememektedirler.

Demokrasiye inanan biri olarak, yine hukukun gerçekten de güvenli bir biçimde yaşamlarımızı sürdürmemizin biricik kalkanı olduğuna da inanarak, artık şu “ötekileştirme” hastalığından bir kurtulsak…

Bak ne güzel şeyler olacak…

(……….?...........)