Balcı İbram ne gülersin

Ben anamdan gülerek doğmuşum
Böyle gelmiş böyle gider
Halime arılar bile güler
Deli gibi dağlarda dolaşırım
Binlerce arıyla eğleşir, oynaşırım
Kestane ağaçları, ıhlamurlar
Binbir renkli çiçekler
Hep beni tanırlar
Hep bana bu soruyu sorarlar..

İbram nedir bu halin
İbram neden gülersin?
Sokaklarda, pazarlarda
Deli gibi güle güle gezersin
Hiç mi içinde kötülük yok
Hiç mi insanlardan şekvacı değilsin
İbram.. Söyle bize,  sen nesin,
Sen, sümme haşa Peygamber misin?

Yok efendiler efendisi, ben gariban
Nuh Peygamberin sürüsünde bir çoban
Gezip dururdum dağlarda, kuşları seyrederdim
Sonra, çıkarır azığımı yerdim, şarkı söylerdim
Sonra hacı amca beni arılarla tanıştırdı
Onlarla ahbap oldum, onlarla takıldım, durdum..

Aslında ben, doğduğumdan beri gülerim
Niye gülüyorsun? Diyenlere. Allahtan, derim
Böyle yaratmış Büyük Tanrı,
Her birimizin sırtına birer kanat taktı
Kimi uçtu bal topladı, bal yaptı
Kimi de benim gibi, Allaha şükredip
İnsanlara hizmet edip, bal sattı..
Ne bilirim ne söylerim,
Ormana giderim, kovanlarımın yanına
Kara kovanlarımı kestaneler altına saklarım
Oradan getirir, ilkyazda, bahar balı toplarım.

Bana niye gülersin ,diye soracak olursan
Herhalde atam, dedem bana
Deli bal yedirmiş derim… biraz delilikten
Biraz insaniyetten, hep gülerim…

İnsanoğlu tuhaftır, gülsen alınır,
Yüzünü assan alınır…
Ondan ötesi, senin de bir kalbin var mı
Diye sormaz, tutar göklere savurur…

Ben böyle iyiyim, insanlardan bir hayli uzak
Arılara bir hayli yakın,
Bana adımı, tekrar tekrar sormayın..
İbram... İşte; Balcı İbram ;
Erzurumlu; Demet köylü
Yüzügüllü’ gillerden ..
Acı bal yemiş,
Kötü söz söylememiş,
Dağlarda, ağaç altlarında
Bir güzel yaşamış
Yüzü gülen ibram…

Ama soracak olursanız
Niye güldüğümü, neden?
Aslında…
Ben de sebebini bilmem…