Balıkçılık

Balıkçının ayrı bir dünyası vardır. Yaz- kış demeden, fırtınada, yağmurda, karanlıkta ve soğukta koca dalgalarla boğuşarak, sıcak yatağından kalkıp, ıslak ve soğukla sarmaş dolaş olup, ekmeğini denizin bilinmeyen derinliklerinden çıkarırlar.

Her gün denize açılan Karadenizli, Egeli, Akdenizli balıkçının suratındaki çizgiler, soğuk bakışlarının ardındaki sır işte bundandır.

Her limana gidişimde, balık halinde bağırarak tezgahlardaki balıklara su serpen, müşteri çağıran balıkçıları gördüğümde ya da uzaktan irili ufaklı balıkçı motorlarının pat pat seslerini gecenin herhangi bir saatinde duyduğumda bunlar gelir aklıma...

Bu yaz Finike limanında epeyce zamanım geçti.
Burada bulunan balıkçılar kooperatifinin lokalinde, sabahın erken saatlerinde çayımı yudumlarken, balıkçıların denize açılmalarını, kayıklarını, teknelerini denize hazırlamalarını izleme olanağı buldum,

Bu şiir de taa oralardan, Akdeniz' den gelen bir rüzgarla İstanbul' a geliyor, beraberinde yosun kokusunu taşıyor sanki. Belki basit ve sıradan bir şiir ama paylaşmak istedim...

BALIKÇI VE UMUT

Güneşin her doğuşunda,

büyük umutlarla güne merhaba diyen,

düşlerini hep hayra yoran,

uyku mahmurluğunu üstünden atmadan,

ilk sigarasını yakandı o...

Elindeki pakete baktığında, suratı asıldı.

Üç dal sigarası kalmıştı.

Cebini yokladı; boşuna...

Birkaç bozukluk, hepsi 1 lira etmez.

Dedik ya; güne büyük umutlarla başlardı o,

Önce denize açılacak, atacak oltasını,

Allah ne verdiyse...

Umut hep vardı onun için,

balıkçıydı çünkü o...

Balıkçının umudu büyük olur ama

denize gömülüdür.

Bulup çıkaracak, bileğiyle, yüreğiyle ekmeğini.

Umudu büyük, karnı aç,

üç dal sigarası ve oltasıyla başbaşa,

asıldı küreğine, güvendi yüreğine.

hadi rastgele!...

31 Ağustos 2007
(E.K)