Barış Manço'yu saygıyla anıyoruz

Günler ne çabuk geçiyor. Sevgili Barış Manço aramızdan ayrılalı 16 yıl oldu. Vefatının 16. Yılında anmak  istedim. Kim ne derse desin Barış Manço’nun koltuğu hala bomboştur. Cem Karaca’nın da yeri doldurulmadı. Her ikisi de ünlü değerlerimizdendi. Birer kır atlarına binip çok uzaklara gittiler, bir daha da geri dönmediler. Yahya Kemal’in bir şiirde dedeyi gibi

Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,

Birçok senekler geçti dönen yok seferinden.

Yahya Kemal Beyatlı’nın dediği gibi onlarda geri dönmediler.

Barış Manço bu toprağın ve destanlaşan sesi idi. Ortak bu milletin ortak değerleri vardı. Örnek olarak: Anadolu geleneğine bağlı idi. Memleketini, bu yurdun insanlarını seviyordu. İnançlı idi. Ama bağnaz değildi. Özü ve sözü Anadolu’nun iklimine uygundu. İnsanlara tepeden bakmıyordu. Çağdaş motiflere hayrandı.

Kendine özgü bir giyimi, kuşamı vardı. Yurtdışına çıktığı zaman deneyimli ve onurlu bir elçi gibiydi. Türkiye’nin adını ve bayrağını ta kutuplara kadar onurla taşıyordu. Ak-pak, tertemiz bir kimliği vardı.

Bir türküsünde ( Sarı Çizmeli Mehmet Ağa ), sazının eşliğinde şöylece sesleniyordu:

Yaz dostum! Yoksul görsen besle kaymak bal ile

Yaz dostum! Garipleri giydir ipek şal ile

Yaz dostum! Öksüz görsen sar kanadın kolunu

Yaz dostum!  Kimse göçmez bu dünyadan mal ile

Yaz tahtaya bir daha

Tut defteri kitabı

Sarı Çizmeli Mehmet Ağa

 Bir gün öder hesabı ( 1 )

Kim bilir Sarı Çizmeli Mehmet Ağa bu hesabı ödedim mi, ödemedi mi bilinmez?

Tek kelimeyle Barış Manço bir derya idi. Genç olabilecek bir yaşta aramızdan ayrıldı. 1943 doğumlu idi. 02 Şubat 1999’da aramızdan ayrıldı. Sesiyle, sözüyle ve sazıyla bir örnekti ve hatta düşüncelerinde bir filozoftu. Birleştirici ve yapıcı idi. Adı gibi barışseverdi. Vefatının 16. Yılında saygıyla ve rahmetle anıyor ve sözlerimi onun Türkiye radyo ve televizyonlarında sık sık dinlediğimiz “ Gülpembe” şarkısıyla sözlerimi bağlamak istiyorum:

GÜLPEMBE

Sen günlünce açar Gülpembe

Bülbüller seni söyler, biz dinlerdik Gülpembe

Dereler seni çağlar, sevinirdik Gülpembe

Güz yağmurlarıyla bir gün göçtün gittin

İnanamadık Gülpembe

Bizim iller sessiz. Bizim iller sensiz

Olamadı Gülpembe

Dudağında son bir türkü Gülpembe

Hâlâ hep seni söyler, seni çağırır Gülpembe

Gözlerimde son bir umut Gülpembe

 Hâlâ hep seni arar, seni bekler Gülpembe.

Barış MANÇO

1-Güz Yağmurlarıyla Giden Adam Barış Manço / Mehmet Günde

Merkür Yayınları 1.baskı Nisan 1999-İstanbul

Abdülkadir GÜLER 

05.02. 2015-  SÖKE