Barış

“Çocuktan al haberi” derler ya.

Sadece Türkçe’de mi var bu deyim?

Yoksa başka dillerde de mi var ?

Bilemiyorum.

Bildigim bir sey var.

Bugün bu deyimin ne kadar dogru oldugunu bir kez daha anladım.

Sekiz yaş grubu çocuklarla (ilköğretim 2.sınıf) , Türkçe dersinde, zıt anlamlı kelimeler üzerine çalışma yapıyordum.

Bilirsiniz.

Bu yaş grubundaki çocuklar daha çok somut kavramları tanır ve kolay kavrarlar.

Somut varlıkların niteliğinden ve kendi çevrelerindeki varlıklardan örnekler vererek zıt anlamın ne olduğunu ve zıt anlamlı kelimeleri kavratmaya çalışıyordum.

Uzun-kısa, şişman-zayıf, büyük-küçük, sert-yumuşak, acı-tatlı, eski-yeni.

Soru-cevap yöntemiyle devam eden ders çok ilgi çekici olmuştu öğrenciler için.

Ben de bu ilgiyi dağıtmamak ve yakaladığım bu olumlu havayı devam ettirmek için kelimeler vererek öğrencilerden bu kelimelerin zıt anlamını bulmalarını istiyordum.

Birden “savaş” kelimesini verdiğimde bir duraklama oldu bütün sınıfta.

Soyut bir kavramdı “savaş” bu yaş grubu çocuklar için.

Biraz düşündükten sonra cevap üretmeye koyuldular “savaş” kelimesinin zıt anlamlı kelimesini bulmak için.

Gelen cevapları duyunca irkildim ve bu kelimeler arasında “barış” kelimesini duyamayınca da, şiddeti bu ülkede egemen kılanlar en büyük kötülüğü çocuklara yaptı diye düşünmekten de kendimi alamadım.

Neler mi vardı çocukların cevapları arasında?

Hazır olun.

Düşman, şehit, terörist, kürt, silah sıkmak ve Apo.

Düşünebiliyor musunuz savaş kelimesinin çağrıştırdıklarını?

Ben “barış” kelimesini buldurmaya çalışırken, çocukların o küçük dünyalarını işgal eden kelimelerin dehşetine bakar mısınız?

“Barış” kelimesi, çocukların en fazla 500 kelimelik, kelime dağarcığına bile girememişken, şiddeti toplumsal sorunların çözümünde bir yöntem olarak kullananların, şiddetten beslenenlerin ve geleceğimizi korkular üzerine kurmaya çalışanların, bu ülkede ne kadar başarılı olduklarını görmek beni derinden yaraladı.

Geleceğimizi bu çocuklar oluşturacak ve yıllardır, uygulanan bilinçli politikalar sonucunda, ”barış” ı kelime olarak bile duymayan, bilmeyen kuşaklarla karşı karşıya kalacağız.

Çocuklara “barış” ı kelimesini, Sokrates’in “düşünce doğurtma” diyebileceğimiz yöntemini uygulayarak buldurdum.

Ama “barış” kelimesi için bu kadar çaba sarfettikten sonra, iyiden, güzelden, doğrudan ve insanlıktan yana ne varsa, bunları, bu “kirletilmiş” çocuklara öğretmek için ne kadar çaba sarfetmemiz gerektiğini varın siz hesap edin.

Abdullah DAMAR