Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

13 Temmuz '12

 
Kategori
Şiir
 

Basit ...

Bir damlanın, yaprak üzerinde duruşu...
Beyaz bir buluta bakıp, 'heyy naber dostum' demek...
Yere çömelip, bir çocukla aynı boyda durmak;
dinlemek onun peltek dilinden dökülenleri...!
Uyuyakalmak bir filmin sonunu merak ederken...
Sabahın alaca saatinde, kapıyı yavaşça çekip, sessizce evden kaçmak bir saatliğine;
parktaki salıncakla kaçamak yapmak için...
Olmadık bir anda, olmadık birşey için ağlamak uzun uzun;
bir kelebeğin ölümüne mesela...!
Onca kitap arasında, tutup Polyanna'yı okumak bir solukta;
koklamak sayfalarını, asırlar öncesinden kalmış gibi...
Aşık olmak, olmayacak birine ya da birşeye;
yağmura aşık olmak mesela;
ne zaman gelse, sevişmek onunla...
Bir hasret mektubu yazmak,
yuvasında baharı bekleyen bir ince yüzlü karıncaya...!
Gözgöze gelmek elma kurduyla,
ve onunla paylaşmak elmanı...!
*
Bütün bunlar, ayırır seni dünyadan, ay'a fırlatır sanki...
Bunlar için, elimin tersiyle iterim,
istemem dünyayı...!
Kocaman gözlü yalnızlığıma,
bir kar tanesi bakar da cesurca,
beyaz olur yalnızlığımın rengi;
arınır, paklanırım...!
Kaldırım taşlarına kiremitle resim yapan çocuklar geçer aklımdan;
ip atlarım sonra,
ipin bir ucunu ay tutar, bir ucunu dünya...!
Saksılara ektiğim kelimelerimin,
kökü toprak altında olduğuna göre;
bir köstebek benim ne derece yarenimdir bir düşünün...!?
*
Bir güvercin, yüksek bir binanın çatısından, bir telek bıraksa kalabalık caddeye;
ya çocuklar farkeder, ya da kediler, köpekler belki...!
Oysa kaç kez, kaç satır, kaç dil boyu daha yürür kalemim;
kaç yudumluk bu kum saati,
bilemem...!
Ama biliyorum ki,
ben dünyadayım, dünya benden çok uzak...
Seni seviyorum, seviyorum...
Kimi...?
Kimbilir,
belki bir örümceği...!
*
Ve ölüm gelir, uyanır insan..!
Basit,
çok basit bir denklemin,
kâbus renkli yapboz parçalarıyız sadece...!
Ödü kopuyor, aklı başından gidiyor insanların,
'sevmek' deyince...!
Ölmek var, dönmek yok;
kaf dağı boyundaki aptal gurur;
ve kibir,
beş para etmezliğimizin, soysuz şapkası...!
Peki;
kim, nasıl sustursun;
tsunami yutmuş gibi,
kayalığa tohum eker gibi,
dünyanın içinde dünya kurmuş, uyumayan yürekleri..?!
*


-DENİZ ÇELİMLİ-
 

 
Toplam blog
: 42
: 320
Kayıt tarihi
: 04.09.08
 
 

Beni bir dağın başında kimsesiz bıraksalar, ben yine de yazardım sanırım. Doğduğumdan bu yana yaz..