Bayraklar içeri

Bayraklar içeri; pencerelerimizi, çamaşır askılarımızı ve balkonlarımızın görünen köşelerini süsleyen bayraklar içeri. Neden mi? Dışarı astıkça içimizde yaşatamıyoruz da ondan. Cumhuriyeti ve kahramanlarını yürekten seven ve fikirlerini yeşerten tüm Cumhuriyetçileri değil, cumhuriyet adamlarının bayramını kutlarım. Sonununa -ci, cı, cu gibi ekler alarak bir olguya iştirak eden, kendini ondan ve onla gören sözcükleri sahiplenenlerin, yeni bir sevgili bulduklarında, eski fikirlerini çatır çatır sattıklarını düşündüğüm için, cıcı ve cucuların bayramını kutlamıyorum.

Bayrağını gönlüne asıp, baktığı yerde ay yıldız gören vatan aşıklarının bayramını kutluyorum. Cumhuriyet ve demokrasi çığırtkanlığı yapıp, çığırdığı fikri şekerli puta dönüştüren, sonra da onu çatır çatır yiyenlerin de bayramını kutlamıyorum. Değerlerini sahiplenerek, samimi ve içten düşüncelerle gerekirse kendini feda edebilen, bu ülke ve bayrak altında yaşayan ağaca, hayvana, insana saygı duyarak, vatan hatrına onların nefes kokusunu çekebilecek, candan vatandaşlarımın bayramını kutluyorum.

Bayramını kutlamadığım zümrenin de, damarlarında dolaştığına inandığım asil kan uğruna, farkında olmadıklarına inandığım taraflarının bayramını da kutluyorum. Evet kutlu olsun ama bayraklar içeri; birlik uğruna, anadolu aşkına, bu vatanı emanet bırakanların alın teri ve kanı hatrına bayraklar içeri. Bir fener gibi aydınlatsınlar diye ülkemizi , fener camından içeri.