Bayram gelmiş neyime...

Yarın bayram… Ramazan neşesinin zirveye çıktığı gün…

Hepimiz bayramlıklarımızı giyecek, sabaha namaza duracak, tekbirlerle imam efendileri hutbeye çıkartacak; camide bayramlaşacak, evlerimize koşacağız…

Çocuklarımız da bayramlıklarını giyecek, bayram harçlığı için akrabaya yârana ziyarete gidecekler…

Şekerin bayram hediyesi sayıldığı günler geride kaldığından hepsi harçlıklarını ceplerine doldurup bakkal önünde kuyruk olacaklar…

Biz büyükler en çıtkırıldım halimizle akraba ve arkadaşlarımızla bayramlaşacağız; uzun zamandır görmediklerimizle görüşecek, muhabbet masaları kuracağız…

Bayram bu değil midir zaten?...

Biz tüm bunları yaparken…

“Bayram gelmiş neyime / Anam anam garibem
Kan damlar yüreğime /Anam anam garibem”

Türküsüne tesmiye kimi evlerde garipliğin acısı yaşanacak…

O evlere eksiklik ve gariplik haleti hakim olacak…

Gözlerden yaşlar akacak; olmayan için…

Daha üç gün önce yitirdikleri…

Memleketin dört bir yanında; kimisi taze, kimisi yıllanmış mezar başlarında başları yaşmaklı ve yaşmaksız acının birleştirdiği annelerin gözyaşları ıslatacak bayram sabahını…

“Vatana feda olsun çocuğum, oğlumu şehid edenlerin inadına ağlamayacağım” diyen Çorumlu Babanın kan yaşı daha da büyük olacak…

Bu coğrafyanın dört bir köşesinde kınalı kuzularını vatan için kurban eden ana ve babaların, ağabeylerin, kardeşlerin, sevgililerin gözyaşları hepimizin yüreğine akacak. Baba olmanın vatana kurban vermek olduğunu bize öğretenlerin bayramı bu bayram bir yerde…

Namaz dönüşü evladıyla bayramlaşamayan ana ve babayı, telefonda sesini duyamadığı sevgiliyi, babasının kucağına oturamayan evladı; babası ile bayramlık alamayacak evladı düşünün bu bayram…

Empati yapalım hep birlikte…

Yalnızlığın ve kaybetmişliğin acısını hissetmeye çalışalım…

Ve garip kalanların “garip olmadıklarını” haykıralım…

Evimizin hemen yanındaki, yoksa mahalledeki veya şehirdeki şehit ailesine gidelim; onlara evlat olalım, yalnızlıklarına ilaç olalım…

Evlatlarının bir dağ başında kalmadığını gösterelim…

Bu milletin düşmanlarını sevindirmemek için oğlunun arkasından ağlamayı bile reddeden Babaya ümit olalım…

Bayramınız mübarek olsun…