Bayram günü (ninem)

Mahallede koşuşturuyor çocuklar, ellerinde misket yahut boncuklar, nede masum yüzleri, kalp eritir gülüşleri, küçüklük ne güzelmiş meğer, çabuk geçti anlayamadık, ne doğru düzgün oynadık, nede hayat diye yaşadık, hem küçükken ayrı sevilirdik, kınalı kuzum diye doya doya, nerde kaldı o sevdalar, o sımsıcak sarılmalar. Bayram olurdu el öperdik, başımızı okşardı amcalar, hiç olmazsada tebessüm ederdik, buda yeterdi mutlu olmaya, sabah erken kalkar, abdest alırdık, koşun namaz kaçmasın, akşam erken yat oğlum, yarın erken kalkıcaksın... Uzatırdı mübarek elini, el öpenlerin çok olsun, birde şeker verirdi, yavrucak uslu dursun, kaçardım bir köşeye, otururdum sessiz, çok sesli konuşursan sus konuşma edepsiz, sıra ikrama geldi, sofrayı kurun, yemeğe vakit yok, siz tatlıyı koyun, her bayram günü, tatlısız olmaz, tatlı ikram olmadan çocuklar rahat durmaz. Neyse bu fasılda geçti, biz artık kalkalım, misafirler bekliyor zamanında varalım, ev yine doldu, şen şakrak kalabalık, bu akraba ziyaretleri asıl gerçek insanlık, halam, amcam, teyzem, dayım, ninem, dedem gelmişler.Ne çıt, ne yaramazlık, terbiyeyi vermişler, çocuklar koşuşturur, onlar ise gülmüşler, ahh bu zalim hayat ninemi gömmüşler. Bir bayram gelir, geçer.. Ardı arkası hep hüzün, bari bir dua et' de, az nur görsün yüzün, ne yasinler, bakaralar feda olsun nineme... Benim has anam ölmüş, derdim varsa kimene, güller dolusu güller, döktüler mezarına kaz o toprağıda, bende geleyim yanına, akıttığım yaşların var mı hatti hesabı?! Ne çare o yaşlar, geri getirmez gideni, benim gönlüm rahat, cennette ise ninem, ilahi firdevs cennetine, al yarim ninemi... İlahi kevseri, içir yarim nineme.. .