Bazen sadece vazgeçiyorsun

Bugün tüfeğime senin adını verdim
Başımı ona yasladım
Soğuktu
Bir ölü beden gibi
Durmak duraklamak ve durağanlık insanı ölüme götürür derler
Dinazorlar yumurtalarını hatırla
Sadece uçabilen bir canlı yaşamaya değer

Sen kayıp gidiyorsun parmaklarımın arasından
Bazen tutamıyorsun elinden kayıp giden şeyleri
Rahatça uyumaya çalışıyorsun geceleri
Uyuyamıyorsun
O sokaktan geçmeye
O şehirde içmeye
Korkuyorsun

Top parmaklarının arasından kayıp geçiyor
Avuçlarının içini son bir gayret kırıyorsun
Gözlerini kırpıyorsun
Yiyeceğin golü hasmının bağırışlarını hayal ediyorsun
Bir tarafın kaybı bir tarafın mutluluğu oluveriyor
İşte kaybetmek buna benziyor

Baktığında ters köşede olduğunu anlıyorsun
Yakalamayacağını o topun hissediyorsun
Bunu kafanda yalnızca sen ezberleyebiliyorsun
Yumruklarımı mı sıksam
Avuçlarımı kocaman açıp mı alsam
Gözlerimle mi baksam
Bilemiyorsun
Olmayacağını bildiğin şeyler için
Koşan atların hatırı için
Bazen sadece vazgeçiyorsun

Emre ERDEN