Bazı şeyler değişene kadar, sanırım susmak en iyisi... (geçici bir ayrılık olması dileğiyle)

Sevgili dostlarım ,
Sanırım bir süre yazmıyacağım...
İçimde yazacak onca şey olmasına rağmen. Hani kelimeler boğazınıza dizilir ya. Acımaktan ya da acıtmaktan korkarsınız. Ben de korkuyorum.
Bunca zamandır yazdığım her şey birebir kendi hayatım ve duygularımdan alıntılardı. Şu anda hayatımı daha fazla detaylandırmak güç geliyor bana.
Sanırım her birimizin hayatında inişler ve çıkışlar oluyor zaman zaman. Ben de iniş zamanlarını yaşıyorum bu ara...
Sebebi nedir diye sorguluyorum kendimi evet bir çok sebep var belki ama bunlara girecek ne takatim ne de sizin sabrınız vardır sanırım...
Aidiyet duygumu yitirdiğim günler kısacası.
Ne bir yere ne bir kişiye...
Bavulumu toparlayıp kaçmak istediğim günler. Ama nereye ve niçin bilmiyorum....
Hayatımdan kaçmak istediğim günler, hiç bir yerde olmak istemediğim günler, zaman zaman yaşadığım inanılmaz muhteşemlikteki olaylar ve çok sevdiğim insanlar olmasına rağmen...
Tüm dostlarıma ve sevdiklerime rağmen...
Gidebilecek miyim ? Bilmiyorum.
Gitsem de değişecekmi her şey? onu da bilmiyorum...
Tek bildiğim bu ara kendimi ciddi anlamda örselenmiş hissettiğim...
Benim benimle olmam lazım; hayallerimden vazgeçip , gerçekliğin kuruluğunu kabul edebilmem için...
Bir de içimdeki o uslanmaz romantik kıza artık dur demem gerekiyor...
Dur demeliyim...
Sevgili blog dostlarım...
Tanıdıklarım , bildiklerim, sevdiklerim ve taptıklarım...
Bir süre ses seda gelmeyecek bu taraflardan çünkü yazmak bazen insanı kanatabiliyor....
Ve yazmak bazen karşınızdaki insanları da acıtabiliyor...
Bazı şeyler değişene kadar...
Sanırım susmak en iyisi...