Beethoven, Tandoğan Meydanı, Gönül Çil ve gözyaşlarım

Elimde kumanda ekran başındayım. Bir TRT 2 ye bakıyorum, bir Kanaltürk'e.

Piyanist Beethoven'den insanın ruhunu huzura taşıyan bir eser çalıyor TRT 2 de. Eski Cumhurbaşkanımız Ahmet Necdet Sezer eşiyle ve halkla birlikte izliyor. Tablo ve müzik muhteşem. Aydın bir ülke görüntüsü, bir pırıl pırıllık, huzur tablosu.

Arada diğer kanala geçiyorum, Tandoğan Meydanı bayraklarla donanmış. Gönül Çil, başında kırmızı yazmasıyla elinde mikrofon haykırıyor; Bu ülke bizim, kazandığımız hakları geri vermeyeceğiz, daima ileriye gideceğiz, laik kalacağız, emperyalizme asla teslim olmayacağız diyor avaz avaz. Mitinge katılanlar yakın plan görüntüye geliyor. Bir genç kız hem bayrak sallıyor hem ağlıyor. Önünde bir başka aydınlık yüzlü bir adam, o da ağlıyor ve diğerleri de...

Ağlıyorum, hem de hıçkıra hıçkıra...

Bir adam Nazım'ın Kadınlar'ını okuyor Kanaltürk'te; Anamız, avradımız, yarimiz diyor. TRT 2 de Borodin'in tüyler ürperten müziğini seslendiriyor koro. Bir salonda müziğin coşkusuyla dolmuş halkım var. bir meydanda da ülkesi için ağlayan halkım. Bizi umutsuzluğa, karanlığa sürükleyenler, siz neredesiniz diye haykırmak istiyorum.

Ağlıyorum, bu kez daha da hıçkırarak...

Gönül Çil, hani şu profesörlerin bile alkışladığı köylü kadınımız, şov yapmakla suçlanan kadınımız; başındaki kırmızı yazmasını çıkartıp bayrak gibi sallıyor. Halk coşuyor, coşuyor.

Diğer kanalda alkışlarla konser bitiyor.

Bunları yazarken ellerim titriyor, ağlıyorum yine. Müziğin birleştirdiği halkım, laiklik diye haykıran halkım çok güzel şeyleri hakediyordu. Halkımın istediği huzurlu bir ülke, adil dağıtılmış lokma, çocuklar ve gençler için umut dolu bir gelecekti sadece.

Halkımın meydanlarda isyan dolu haykırışlarına sebep olanlar, neredesiniz? Kırmızı yazmasını bayrak yapıp, laik kalacağız diye haykıran Anadolu kadınını duyuyor musunuz?

Ülkem için sevinçten ağlayacağım günler istiyorum. Gelecek korkusu yaşamayan bir halkım olsun istiyorum. Beethoven dinleyen o aydınlık yüzlü insanlar, Sarı saçlım, mavi gözlüm, nerdesin diye; tek yürek olup haykıran halkım gülsün istiyorum. Bütün bunları isterken bile ağlıyorum.

Beethoven, Gönül Çil, Aşık Mahsuni, coşku dolu halkım; ağlattınız beni, üzüntüden değil, güzelliğinizden...