Belki de hüzne aşığım ben..

" Gözlerin,
Düşlediğim kelimeleri öldürüyor..
Deliyim herhalde,
Şurada seninle sohbet ederken,
Ki kaçışan kelimeler,
Bu alfabeden oluşuyor..
Bilinmez ki aşkın dili ama
Belki bendeki yürek,
O alfabeden yoksun yaşıyor..
Tanrım!..
Yıllardır sakladığım kelimeler
Birer birer kendini asıyor.. "

. . .

Bu sabah, uzun zamandır hissetmediğim farklı bir duygu ile uyandım. Oysaki yatarken içimde sapsız dolaşan ve yerini bulmaya yatkın mayhoş bir tattan habersiz yastığımın üzerine başımı yerleştirmiştim. Yıllardır aynı yastıkla uyuyordum. Hüznümü akıttığım, zihnimi boşalttığımda beni ve zihnimdekileri koşulsuz kabul eden tek şeydi o..

Mutluluk seninle geldi, gerçek olan. Ama yanında mutsuzluğu da getirdi. Kalbimizin zamansız ziyaretçisi Aşk  gibi habersiz geldi ve gitti. Garip bir huzursuzluk var içimde. Senin yanında nükseden zamanlarla bir olup beni ateşten kaçan hayvanlar gibi ürküten yanılsama duygusu hissedilen. Kafamı hallaç pamuğu gibi tüy tüy havalandıran ve sonra da yerini bulamayan yap-bozlar gibi çaresiz bırakan..

Uzun zamandır ilk defa yeniden yazıyorum! Daha evvel de söylediğim gibi, sahipsizim. Huzurun kol gezdiği sokaklarımda şimdi tanımsız bir hüznü-heyecan, geleceksiz bir sevgi ve hepsinin başını döndüren ufak bir sen var..

Huzur seninle, mutluluk seninle geliyorken ben hep tersini hissediyorum. Tezat hisler kaplıyor diyarlarımı, vadilerimi, cebimden çıkardığım gökkuşağımın süslediği bir hazan öğlesinde damlalardan hemen sonraki masmavi gökyüzümü. Ama en güzel sen kaplıyorsun hüznümü..

Babil kulesinin varlığına duyulan şüphe.. Kafkasya ’da şeytanın dağlarla aynı torbada yeryüzüne inmesi.. Duaların hayatı temize çekmediğini öğrenen tibetlinin tapınağını terk etmesi.. Dünyada dolaşan serseri bir ıslık.. Zamanın arşivinde esrarı çözülmemiş giz.. Dibe vurmuş mektuplarda solmuş elyazısı.. Telefonda uzakların ayak izi.. Defter arasında kurutulmuş gülün ahı.. Sürgün dillerde yazılmamış efsaneler gibiyim..

Hâdi düşürelim us 'umuza büyük usta Cansever 'in dizelerini ;

"Bir hüzün, kaç kişinin hüznü olurdu
çıkarsak, toplama yerine
her hüzün başka türlü olurdu..
Ne yaparsan yap, saati kurma
öyle dağıldık ki hepimiz
her günün geçmesi, bir gerçek oluyor
seninle her uzaklık gibi böyle.."

" Tanrı için gerekliyim ben, tıpkı Tanrı 'nın benim için gerekli olduğu gibi.." sözleri düşüyor şahsi literatürüme Angelus Silesius 'un, eğiyorum başımı..

Hemen ardısıra kıvrılıyor usulca us 'uma; tarihin gördüğü en büyük aşıklardan Şems-i Tebrizi ; " Hüzün ki en çok yakışandır âşıklara.. Yandık, yakıldık ama hüzünden yana asla yakınmadık.. Ne de olsa biz mâhzun bir peygamberin ümmeti değil miyiz.. Hüzün, taze tutar aşk yarasını.. Yaramdan da hoşum, yârimden de!.. " 

Hayatımdaki kısa süreli monotonluğu bir çırpıda huzursuz hüznümle dağıtabiliyorum. Yeni bir disiplin yaratmak hiç de zor değil artık. Ayak bileğimdeki prangaları kırıyorum. Her yan kan kırmızısı, az sonra pas rengi hayatlar kaplayacak etrafı, beni, bizi. Huzursuz hüznümü de..

Alıp götürme onu benden. Sahipsiz kalmak istemiyorum. Ya da her şeyin sahibi olmak. Sokaklarımdaki manasız tezatlıkları istemiyorum. Asla benim olamayacak düşünsel bilgiler olmamalı teoride. Görsel varlığımı, işitsel analitikle birleştirmek istiyorum..

Geleceği düşünmek imkansız bir hayal gibi tutunuyor benliğime. Benliğim onu kimsesiz bir leke gibi çitiliyor teninden. Teninde leke kalıyor, çıkmayan, temizlenemeyen..

Kara, aç bir leke..
Hiçli.. Sensiz.. Koşuşturmacasız.. Saf.. Benli..


26.Aralık.2016
Kerem Porazan

* Dipnot:
" İkimiz olduktan sonra, bütün bu hüzünler, sıcak bir yakınlaşma için bâhanedir.." 
{ Oğuz Atay - Tutunamayanlar }

** Sevgili Hüsnü Arkan, sen böyle şarkılar yap, biz herdâim hüzünlenelim, en yakışıklısından; https://www.youtube.com/watch?v=KPOhDzhGwtE