Ben bugün bir tek küçük Balığın kalbine insanlık ektim

Kırgınım... Kırgın...

Bir dal parçası gibi
Tam ortasından
... kırık...

Yaşıyorum...

Her sabah bir yelkenli ayrılıyor limandan
“ Vira Bismillah”
Deniz çılgın işveli masmavi...
Ansızın vuruyor yüzüme dalgalar…
Şükrediyorum ...

Ne çıkıyorsa bahtıma

Atıyorum oltamı…
Bekle dur…
Akşama gebe saatler
Bir güneş bir ben yalnızız
Takılıyor bir küçük balık..
Gümüş renkli, belki kız
Kıvranıyor çaresiz…
Göz göze geliyoruz…
Dilleniyor; “ küçüğüm ...küçük.... kıymayınız bana, izin verirseniz görecek daha çok günüm var..“
Acıtıyor canımı sesindeki incelik
Nasırlı ellerim kavrıyor usulca incitmemeğe çalışarak kurtarıyorum dudağını misinadan
Atıyorum sulara…
Özgür
Özgür!
Yaşıyor!
Hala kurtulduğuna inanamayarak kaçıyor, yaralı iyileşecek...
Son bir bakış atıyor bana gözlerinden okunuyor şaşkınlık dolu teşekkür ...

-Ah küçük balık, bilmiyorsun içimdekileri
Bilmiyorsun
Azat etmesem seni
dişimin kovuğuna gitmezsin
Bilmezsin kırarlar hassas yeşil dalları
sürgün yerin alaz
Annen arkandan ağlar
Sökülür kökü zürriyetinin
Sen sen ol
Aldanma
Zokanın ucundaki yeme
Bahtın her zaman bu kadar içten gülmez

-Ah yine akşam
Damlara çöküyor kızıl sanrı
Dönüyorum yorgun limana
Omuzlarım çökmüş
Ellerim bomboş
Evde çoluk çocuk bekliyor aş
Ne diyeyim
Besmeleyle
Doğrayın küçük küçük ekmeği
Çalakaşık çorbaya girişin
Bandırın tuza soğanı
Üstüne bir bardak su için
Uzanın döşeğinize yastığınızın altına yıldızlar koyun
Kısmette var ise ayaklarınla gelir koca Hut
Ben bugün bir tek küçük balığın kalbine insanlık ektim

Şimdi,
Bir dal kırılırsa tam ortadan
Dikerseniz eğer
İki dalınız olur
Yeşerir iki fidan

Nil Alaz/ 2006