Ben daha yazamadım kendimi

Hayat denen deftere daha yazamadan kendimi,

Farkettim ki unutmuşum bütün harfleri

Ruhum bedenime üflenmeden biliyordum oysa ki

Ey hayat

Zaman denen suçlunun sıksam boğazını  

Acı çeker de can verir mi ki ellerimde

Papatyalar siyah mı açar o zaman, Nisan  geldiğinde

Biliyorum mevsimi bittiğinde ayrılıklarda solacak

Pişmanlık denen bahçıvanın bahçesinde

Dilsiz zamanlardan geliyorum  yorgun acılarım

Biliyorum duymayacak  beni yine kulaksız yakınlarım

Bir sorun şahit olmuşlar mı hiç çığlıklarıma

Kor düşmüş mü yüreklerine çırpınmış mı dostlarım

Daha yazamadan kendimi, unutmuşum bütün harfleri

Ruhum bedenime üflenmeden biliyordum oysa ki

Ey hayat

Ömür denen yolun  ortasında vuruldum

Fakat kurşun değildi asla beni vuran

Yoluma setler kuran yüzlerde

Aynaların bana gösterdiği gibi

Yalan

Siz gidin söyleyin şimdi can vermesin

Yüreğimdeki ateşin etrafında uçan kelebeğe 

Kalbimde açtığım bu mezar tek kişilik

Sığamayız ikimizde

Daha yazamadan kendimi, unutmuşum bütün harfleri

Ruhum bedenime üflenmeden biliyordum oysa ki