Ben de bıraktım!

Benim sigarayı bırakma tarihim 7 Eylül 2001. Bu tarihi yeniden doğduğum gün ilan ettim.

Bu mereti yaklaşık 20 yıl içtim. Sizlere bırakma hikâyemi anlatmak istiyorum. Lütfen nasihat verdiğimi veya ahkâm kestiğimi düşünmeyin. Amacım sigarayı bırakmak isteyip de bırakamayanlara bir fikir vermek. Lütfen sigara tiryakileri de bana kızmasınlar. Onları anlayabiliyorum, çünkü ben de sigara içerken içmeyenlerin sigarayı bırakma konusunda söyledikleri sözlere veya eylemlere sinir olurdum ve inadına sigara içmek isterdim.

İşte hikâyem;

Bir arkadaşımla ara sıra uğradığımız bir restauranta yemeğe gittik. İçeri girip masaya oturduk ve yemek öncesi bir sigara yakmak istedik ancak kül tablası yoktu. Garsonu çağırdık ve sorduk. Garson, sigara içme yasağı konulduğunu ve en üst katta sigara içenler için yer ayrıldığını söyledi. Yukarı çıktık. Ufacık bir yer ve sigara dumanından göz gözü görmüyor. Hemen aşağı indik ve yemekten sonra sigara içebileceğimiz başka bir yer bulduk.

Bu olay bende ikinci sınıf insan muamelesi gördüğümüzü hissetmeme neden oldu. Birkaç gün sonra çalıştığım firma küçülme yoluna gitti ve şubeleri merkezin bulunduğu bir plaza da topladı. Gittiğimiz ilk gün bir arkadaşım bana; “Tülay hanım çok sigara içer misiniz? ” diye sordu. “Çok içmem, içince de sizi rahatsız etmem merak etmeyin” diye cevap verdim. Bu soru canımı sıkmıştı…

Dar bir alanda çalıştığımız için ancak oturduğumuz yerde sigara içebiliyorduk. Camlar açılmıyordu. Arkamda bulunan cam ancak üç-dört parmak aralanabiliyordu. Ben sigara içeceğim zaman camı aralıyordum ve yan dönüp dumanın camdan çıkmasını sağlıyordum.

Yine bir gün sigara içerken birden birlikte çalıştığım arkadaşlarıma şöyle bir göz gezdirdim. Tam karşımda oturan 19 yaşında bir gençti ve sigara içmiyordu. (Bu gencimizde daha sonra astım çıktı) Yanımda oturan genç bir hanımdı ve hamileydi. Hamile olduğunu kendisi de yeni öğrenmişti. Onun karşısındaki ise ilk gün bana çok sigara içip içmediğimi soran hanımdı.

O gün beynimde bir şimşek çaktı. 20 yıldır hem kendimi, hem de etrafımdakileri zehirliyordum. Ani bir kararla sigarayı söndürdüm. Paketimi ve çakmağımı çekmeceme koydum.

Sigara içmek isteyince çekmeceyi çekiyor, paketi elime alıyor ve geri bırakıyordum. Kendimce bir usul bulmuştum. Sigara paketimi ve çakmağımı pek çoklarının yaptığı gibi atmamıştım. Ona her zaman ulaşabilirdim. Bu beni rahatlatıyordu. Bu şekilde devam ettim.

Aradan yedi ay geçti. Beni çok üzen ve sarsan bir olay yaşadım. Tarih 7 Eylül 2001 ve ben o üzüntüyle bilinçsiz bir şekilde sigara paketine elimi uzattım, bir sigara yaktım. Bir tane, bir tane daha. O gün arka arkaya üç sigara içtim.

Dışarı çıktım, geri geldim ve düşündüm; Yaşadığım ve beni çok üzen bu olay tekrar sigaraya başlamama değer miydi?

Değmezdi!.. Ve aynı gün tekrar bıraktım.

Bu sefer paketi ve çakmağı attım. Artık onlara ihtiyacım kalmamıştı. Çünkü ben olayı zaten beynim de bitirmiştim.

Ve artık zamanı hesaplamıyorum, çünkü ondan da vazgeçtim…

Biliyorum bir gün sigarayı bıraktığım tarihi de unutacağım…

Sigarasız ve sağlıklı bir yaşam dileğiyle.