Ben de öleceğinden korkuyorum…

Ruhumda saklı bir yaradır yokluğun...

Anlatmak isteyip de anlatamadığım ,

Unutmak isteyip de yapamadığım,

kelimelere dökemediğim bir gizemdir yokluğun...

Nasıl bir yokluktur bu?

Senle dolu bensizliktir yokluğun...

Konuşsam kelimeler yetmez,

Sussam içimde enkazlar bitmez...

Ruhumda saklı bir yaradır yokluğun...

Limanına bir türlü ulaşamadığım, saniye-saniye, ömür-ömür

boğulduğum bir denizdir yokluğun...

Hayalın bile silik, tutunamadım, kalkamadım

Senden sonra...

Yudum-yudum içtiğim bir zehirdir yokluğun...

Bensizliktir,

Sensizliktir,

Bizsizliktir yokluğun...

Boğuluyorum…

Boğazıma düğüm uzaklıklar,

daralıyorum ayağıma bağ bu aşk gidemiyorum …

Sen gidiyorsun hayaline,

ben veda ediyorum hayalime…

Sen gittikçe her kilometre kabus olup dalıyor rüyalarıma…

Kabusum oluyor sensizlik,

korkuyorum bizi başka yatakta unutacağından…

Beni onun kulağına hatanmışım gibi anlatacağından…

Korkuyorum şişelere takılıp, hayaline sokulup,

bensizliklerde sızacağımdan…

Köpekler gibi kokunu araya araya öleceğimden…

Ben de öleceğinden korkuyorum

Ben İsmayılova Nergiz Refail kızı 1986 yılı Azerbaycan doğumluyum. Doktora öğrencisiyim. Bir resm..