Ben de üniversite meezunuuyumm:)

Az kaldı.

Avrupa yakasındaki Burhan gibi ; - Bendeee üniversite meeezunuyumm, ben de Nişantaşı çocuuğuyummm….

Diyeceğim.

Tamam Nişantaşı çocuuğuyum demem, Fulya çocuuuğuyumm diyeceğim :))

4 yıldır hem eşle, hem işle hem veletle uğraşırken hiç kalmadan sınıf geçmek ve İktisat Maliye gibi zor bir bölümden mezun olmak , kendimi övmek gibi olmasın hakikaten başarı.

O yüzen ahdım var, o Burhan gibi A.Ö.F. diplomamı çerçeveletip duvara asacağım.

***

Kursa başladığım ilk seneyi anımsıyorum, merdivenlerde kavruk bir Anadolu çocuğu gelip

Sizinle aynı taraftayız gibi hissediyorum bu kalabalıkta demişti.

Tam bir hafta düşündüm ne diyor yahu diye.

İkinci hafta gelip ben eşimden ayrıldım, sizinle evlenebiliriz bile zaman ne gösterir bilinmez tabi falan deyince anladım rahatsız olduğunu.

Kurs günlerimi ve saatimi değiştirsem de her an karşıma çıkacak diye ödüm koptuğundan hafif paranoya olmuştum.

***

İkinci sene hafiften selamlaştığım kızlarla arkadaş gibi olmaya başlasak da çoğunun bomboş olmaları benim kederle dolmama sebep oluyordu.

Örneğin evli ve çocuklu olmamı bir türlü kendilerine yediremediler.

Niyeyse?

Ne zaman benim kızdan laf açılsa ağlaşmaya başladılar oyyyy biz ne zaman evlenicezzz, ne zaman doğurucazzz, ne zaman büyütücezzz…diye.

Onlara üzüntümden kendime kızar olmuştum, manyak mok mu vardı evlendin bir de çocuk yaptın tüüühh bana gibi.

***

Üçüncü senemde hem yaşım hem de hedeflerim doğrultusunda sınıfta kalmamam gerektiğinden durup durup sınava 15 gün kala arap atı gibi atakla tüm sınıfı sollamam sonucu zaten zar zor edindiğim birkaç arkadaşı geride bırakarak son sınıfa geçtim.

***

Bu sene artık yaşlandım diye mi , son sınıfın yorgunluğu mu bilmem üzerimde bir rehavet hiç içimden gelmiyor çalışmak ama zar zor sürünerekten hallediyorum işte.

31 Mayısta final sınavlarım var.

Bu kadar insansınız.

Her biriniz bir kere Allah zihin açıklığı versin deseniz, cin gibi olurum valla :))

Hadi dualarınızı esirgemeyin şu garip kuldan.

Eyvallah.