Ben hala yine sensiz mevsimsizim

Ey sevgili terk edişin unutulur mu mezara kadar? Biliyorum dönmeni beklemem beyhude olacak amma gel de gönlüme söz geçiremiyorum! Kurtulamadım ayrılık ile vefasızlığının pençesinde, yanıyor yüreğim kor alev...

 

Yıkamak istesem de, kazma kürek ile kazısam da unutmak mümkün değil seni, gönlüme silmek silinmez hecelerle yazmışım adını, her adımlarımda hasret yokuşuna tırmanıyorum, hasretin dehlizlerinde kayboluyorum, ama sen bunu bilmiyorsun zaten bilemezsin de yüreğin taştan merhametten aşktan habersiz...

 

Bu nasıl bir oyundur anlayamadım, sevdim dedin sonra arzularına heveslerine uyma dedim, çektin gittin, böyle bir şeyi duydum yaşadım desem yalan olurdu amma şimdi oldu gerçek. Yansam da aşkın derinliğinde sensiz gönlümdeki merhameti aşkı hiç kimse silemez Rahman dan başka bunu da böyle bil. Ben aşkı nakış nakış gönlüme örmeye devam ediyorum sende nefretle arzularını kapkara ipler ile ör bakalım, sonunda kim pişman olacak elbet çıkacak meydana...

 

Ben hala yine sensiz mevsimsiz ve sensiz yedi sene geçirdim sanki sen ötelerde bana dersin haydi sen ölsene... Hasret kalsam da o busene artık yolumu sensiz sen olmadan senin sevgine muhtaç olmadan Allah'ın izni ile devam edeceğim. Derdi veren de Allah şifayı veren de Allah... Ben Rahman ile yaşarım coşkuyu sen kendin kendi halinle kal ve yan ve beni anla ey sevgili olan bir zamanlar olan can....

 

Mehmet Aluç