Ben kim miyim ?

Nasıl anlatayım sana kendimi

Gıcığım işte,

Ben???
Ben kendimi anlatamam ki.
Beni okuduğum kitaplarda bul,
Beni yüreğimden fırlayan yazılarda
Akıttığım şiirlerde ara
Beni sevdiğim, değer verdiğim insanlardan anla.
Beni kendinden anla,
Kimim ben;
Çocukları çok severim,
Hiç kıyamam onlara...
Tecrübe, yenilen kazıklardan ibaret ise
Çok tecrübeliyim.
Eğer kaybedince kazanılıyorsa deneyim
Çok deneyimliyim.
Çok kıskancım,
Şakasına dahi gelemem...
Kimseyi atamam,
Kimseyi satamam,
Eskiden sıradan bir insandım (ne güzel)
Sıradan zevklerim vardı,
Sıradan şeyleri severdim,
Bu kadar tecrübe, bu kadar deneyim sonucunda
Sevemez oldum sıradan şeyleri.
Hayallerim oldu sıra dışı,
Mesela o hep fotoğraflarını paylaştığımız ev gibi,
Mesela Her gün aynada gördüğün yüz gibi...
Sıra dışı hayallerim oldu,
Halk arasında imkansız da denen hayaller...
İmkansızın tohumlarını ekince
Hüzünler biçmeye başladım.
Koskoca bir hüzün ambarım var şimdi...
Ama hüzünlerden zevk çıkarmayı öğreniyorum...
Hasat edilen üzümden şarap çıkarmak gibi,
Güneşimse gülüşün
Gülümsetebilmek seni gecenin karanlığında
İçimi aydınlatan bir mum ışığı oldu.
Ben eski ben değilim,
Hiç değilim.
Geçenlerde bir geceyarısı yalnız başıma otururken haberlerde gördüğüm Irak'ta tecavüz edilip öldürülen 5 yaşında bir kız çocuğu için gözyaşı dökerken buldum mesela kendimi.
Anası eline para verip göndermiş bakkala
Ekmek almaya,
Kaybolan çocuğu bir inşaatta gömülmüş halde bulmuşlar,
Tecavüz edilmiş,
Ama yavrumun bir elinin parmakları sımsıkı kapalı imiş,
Açmışlar parmaklarını,
Ekmek parasını düşürmemiş.
Lanetler okudum o gece kendime,
Bugüne kadar çocuklara para verirken dikkat et dedim diye,
Sakın düşürme dedim diye.
Beni yine mahvetti bunu hatırlamak,
Ben kimim diye merak ediyorsan kendinden anla.