Ben kimim ?

Ben Cafer Akın. Adıyaman iline bağlı şirin mi şirin bir dağ köyünde açtım gözlerimi Dünya'ya.

Benim köyümde ne sokakların adı, ne de caddeler ve isimleri var !

Çeşmelerinden buz gibi su akar ama kalpleri sıcacık, yürekleri mangal gibi insanlarımız var.

Elektriği olmasa da, yolu her daim yazlar hariç kapalı bulunsa da ben köyümü çok seviyorum.

Adı Ağaçkonak olan bu köyden gün oldu ayrılmak zorunda kaldık.

1973 yılının puslu bir sonbaharında, denkledik evimizin eşyalarını.Ver elini Adıyaman....

Taşı toprağı altın mı, gümüş mü bilmem ama çok garipsedik şehir hayatını.

Bizi bekleyen bu hayatta şaşkınlığımız geçmeden annemi kaybettik. Çocuk kalbimle yıkıldım o an !

Köydeki ilkokul 1. sınıfından sonra, şehirde 2. sınıfa başlayacaktım. Ve bir gün başladım.

Başlamakla şehir hayatını daha iyi anladım.

Şehir çocukları benle hep alay ediyorlardı. Ben ise çaresiz, köyümün özlemi ile yanıp tutuşuyor, anneme olan hasretimle de yanıp kahroluyordum.

Kıyafetim en çok alay konusu idi.

Şalvarlı ve yelekli bir halde okula gidiyordum.

Babam bir gün beni terziye götürdü. Bana yeni bir şalvar diktirmek için. Ben korkumdan , ' Şalvar giymem', diyemedim. Terzi amca devreye girdi ve bana bir pantolon dikti. '' Okullarda şalvar olmaz amca'', diyen terziyi halen hatırlar ve ararım....

Artık köydeki kuzu melemeleri, kuş cıvıltıları, tezzek kokuları ve horoz seslerini duymaz, görmez ve koklamaz olduk. Ne yöne baksam bize ve bana ters geliyordu.

Okulda hiç bir arkadaşımın benimle oyun oynamaması beni derinden etkiliyordu.

Ayrıca beni alaya alarak, iyice bunaltmak istemişlerdi.

Bu da beni kamçılıyor ve olanca hırsımla derslere yükleniyordum.

Bir gün öğretmenim, beni alaya alanlarla yarıştırdı.

'' Hadi söyleyeceğim cümleyi yazınız'', dedi.

Alaycılar yazamadı, ben yazdım. Öğretmenim onlara kızacakken, ''Öğretmenim kızma onlara, öğrenirler'', dedim.

Bu günden sonra beni sevmeye başlayıp, yaptıklarına da pişman oldular.

O günden sonra ben de şehri ve insanlarıyla sevmeye başladım.

Herkesin de insanlara bakış açılarında sevgiyi ve özlemi yüreklerinden atmamalarını istiyor, saygılarımı sunuyorum.