Ben ondan korkmadım ki hiç!

Çığlık atan resimlerimin yankısı, suratıma çarparak kaçıyor duvarlarımdan geceye.
Bu gece, bir başka garip, bir başka tuhaf!
Dişlerimi sıkmaktan ağrıyan çenem, isyan ediyor artık ki isyankar yüreğim bile garipsiyor bu durumu.
Öncesinde ne demiştik, pimi çekilmişti değil mi?

Çok mu karamsar sizce?
Çok mu rahatsız edici bu durum?
Karamsarlığa ışık tutacak kelimelerim de var benim ama çok uzun zaman olmadı mı gerçeklerden kaçarak sürdürdüğümüz hayata kapılalı?
O zaman devam edelim...

Biraz daha kızalım
Biraz daha sarsılalım!
Kalıpların içinde pişirerek yazdığımız benzeri satırları, birlikte konuşarak belki taşarız bu leğenimsi zamandan dışarı!
Sıçrayalım aniden düşünceler de,
Birlikte düşünelim, yoğunlaşalım, enerjimizi odaklayıp aşka yönlendirelim...

En son ne zaman dokundunuz küçük bir çakıl taşına,
Çantanızdan, ayakkabınızdan, giysilerinizden hariç?
Ya da en son ne zaman dokundunuz bir ateşe?

Diyelim ki dokundunuz!
"Elim yandı" diyelim...
"Dilim yandı" diyelim...

Diyelim ki yandı!
Yansın, beynim var!
Ama yine de uzatalım aşka bedenimizi, yanan ruhumuz olsun.
Ahhhh! Kalbim yanıyor benim.

Devam edelim...
Duvardaki resimlerimin çığlığındaki kadın ve erkek seslerini duyalım!
Ama duymayalım bize doğru gelen aşkın ayak seslerini.
Küçük bir gülümseme belirsin yüzümüz de...
Neden mi?

Aşk ayakkabı giymesin.
Çıplak gelsin.

Ben ondan korkmadım ki hiç!
(Bir anda çevirelim bakış açımızı)

Aşktır korkak olan.
Korkak çünkü, kaçıyor
Korkak çünkü, saklanıyor
Korkak çünkü, yüreğimdeki çıplaklık kadar sade,
beynimde ki bilgi kadar dolu olamadı hiç.
Aşk korkaktır.

Üzülmeyelim bırakalım kaçsın,
Sonra ona duyuramadığımz seslere inat biz onun sesini duyalım
Desin ki "peşimden gelenler, beni arayanlar nerede?" diye
Sizce çıkar mı o zaman, o kuytu köşe saklandığı deliğinden?
Çıkmaz diyorum,
Bu gece korkak aşk!
Ama korkak bir çocuk değiliz, unutmayalım.
O çıkmazsa biz bulalım,
Hey nerdesin aşk?
Ben oynamıyorum artık ya çık gel sobele
Ya da ben evime gidiyorum!