Ben Seni Haketmedim

Sen bir tekneydin 

Ben deniz kenarında 

Dağ eteğine kurulmuş 

Heybetli kaya 

Üstüme üstüme attı seni rüzgar 

Öyle güzel bir tekneydin ki 

Ne yapacağımı şaşırdım 

Bütün arkadaşları göç etmiş kuşlar gibiydin 

yaralı ve yalnız. 

Yaşamış olduğun hayat hak ettiğin hayat değildi. 

Yorgundun… 

Bir şey eksikti, bir şey arıyordun ne olduğunu bilmeden. 

Boğulurken 

Donarken 

Tam dökülüp, kırılıp, dağılacakken,  

Karşına ben çıktım 

Taşlarımın üstünde çimenler, yosunlar açtırdım 

Seni kırmadan kucaklamak için 

Şaşırdın, çok hoşuna gitti, sevindin 

En labirent kıvrımlarımı geçtin ustalıkla 

Tam kalbime demirledin 

Aylar, yıllar geçti 

Öylece bekledin 

Sana “git” dedim 

“Sakın sevme beni” 

“Sen teknesin” 

“Ben kaya” 

“Senin aşığın deniz” dedim 

“Git” 

Seni tamir ederler” 

“Boyarlar” 

“Belki pupa bir yelkenin bile olur” dedim 

“Git” 

Gitmedin 

ekne olduğunu unutmuş gibiydin 

Sadece yüzüme bakıp gülümsüyordun 

Ağladım 

“Hayatını berbat etme” dedim 

“Aradığın ben değilim” 

Dinlemedin 

Öyle salınıyordun su birikintimde 

Biryerlerime çarpacaksın diye hep korktum 

Sana zarar vermemek için 

En sert yerlerimi bile 

Kuma çevirdim 

Şimdi rüzgar toz toz alıp götürüyor tanelerimi 

Ufalandım, eridim, bittim 

Sana aşık deniz hıncını benden çıkardı 

Seni istedi 

En acımasız dalgalarıyla yılarca dövdü beni 

Oyuk oyuk her yerim 

Seninde çürümeye başladı ahşabın 

“Git” demiştim sana “git” 

Ben seni haketmedim