Ben sevdikce onun ömrü uzar

defne yaprağı avuç içinde 
sergen kirpikli bir göz gibisin

göğsü kabarık aşkından
mağrur şahmeranı
kıskandırırsın

meraklı erik ağacın yanından
şire akıtan yaz delisi 
bağlara 
bir otobüs kalkar

hızla renk değiştiren 
penceresinden bakarak 
söylerim bütün bunları

tüm yazların içinde
en çok bu yazı hatırlayıp

solmaktan yüksünmeyen 
hanımeli zerafetiydi senin ki

dallarını çatıya sermiş
kiraz ağacıydın 
gençliğimi andıran

benimde köklerim yürüyor
toprakta 
toprakla gizli gizli sevdik birbirimizi

geçmişini yaşıyorsan 
günün ölüdür dedikleri
doğruysa eğer 

aklımızda kalanlar
bir dünya daha uzak olmalı
unuttuklarımıza

iki hayatı birden yaşamaz insan
anıların uğrun uğrun 
gümüş akıntısı aynada 

bir yerlerden tanır gibi
olduğumuz yüz
bizimdir

sırtımızdaki çarmıha
dar gelir dünya

parıldar kalbe yakın
yatağında günahsız uyuyan 
çivi kanımızdır 

kımıldadıkça 
yüz tutar paslanmaya
ben sevdikce onun ömrü uzar

Mehmet Özgür Ersan 06.04.2014 taksim