Ben yenilenmek istiyorum

Karanlıkta da var olduğu halde gün ışığı gelmeden ortaya çıkamayan kuşlar gibi, kelebekler gibi, benim yüreğimde saklı olan sevgi potansiyeli de varlığını göstermek için yılları bekledi. Nedense yüreklere gece geldiği zaman hep gündüzü özleriz, oysa yaşamın içerisinde karanlık ile gündüz, aynı kış ve yaz veya hüzün ve mutluluk gibi kardeşler. Birisi yaşanmadan diğerini yaşaman mümkün olmuyor.

Kendimi bu koca gezegende yalnız kalmış gibi hissediyordum, bu yalnız kalmalarda ruhumun istediğim sevgiyle olduğunu bilmek istiyordum, şimdiyse düşüncelerimin seninle buluşmasını istiyorum. Yaşamım uzun bir eski ve ben yenilenmek istiyorum sevginle yeni olmak istiyorum. İstediklerimizin hep bir başkasına endeksli olması o kadar zor ki, insanlara çabuk güvenirim, güvenmekten başka insancıl neyimiz kaldı ki elimizde diye düşünürüm hep. Ama olmuyor hep birbirimiz için yaşadığımızı bilmemize rağmen sağlam kalınmıyor, iletişimler, paylaşımlar arttıkça birdenbire içi boşalıyor insanın.

İçimizde kendi yarattığımız duygular, heyecan, özlem, hissetme duygusu ve acı, sadece karşımızdaki insanları değil bizi de vuruyor. Ama yinede seviyorum bunları, kendi dünyamda dahi olsa, sanal bile olsa sadece hislerle yaşıyorum ben, bu kendimden başka bir insanın benim için bana yaptığı en büyük iyilik, kendiliğinden oluyor taşıyor duygular, her ne kadar duygularım hayallerde dolaşsa da gerçekçiyim ve sende bir gerçeksin.

Çok olmadı senin yanına geleli, bir yazıydı, bir sarılıştı sana ulaşmam, bir kaçıştı buralardan hüzün dünyamdan, ama yüreğim için bir buluştun sen daha önce hiç icat olunmayan. Şunu da bilmeni istiyorum beni bu aşk bu özlem bu hisler yormaz fakat senin, benim yüreğimi yormanı istiyorum, uzun yıllardır çalışmayan bir makine gibi olan yüreğimi gülümsemenle çalıştır, nasıl bir şekilde olursa olsun bana ulaş bakışlarınla yor beni.